Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kwiecińska (spr.), Sędzia WSA Łukasz Krzycki, Asesor WSA Karolina Kisielewicz, Protokolant specjalista Maria Zawada po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 października 2020 r. sprawy ze skargi S. A. na decyzję Komendanta Służby Ochrony Państwa z dnia [...] sierpnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie przyznania pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego oddala skargę.
Komendant Służby Ochrony Państwa decyzją z dnia [...] sierpnia 2019 r. nr [...] wydaną na podstawie art. 157 § 1 oraz 158 § 1 w związku z art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 2096, z późn. zm.), stwierdził nieważność własnej decyzji z dnia [...] maja 2019 r. nr [...] w części - w zakresie przyznanej S. A. pomocy finansowej w wysokości ponad kwotę 165.560,00 zł, tj. co do kwoty 41.390,00 zł.
Komendant Służby Ochrony Państwa na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 i art. 157 k.p.a. wszczął z urzędu postępowanie administracyjne w przedmiocie stwierdzenia nieważności w części przywołanej powyżej decyzji. Po przeprowadzeniu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności w części własnej decyzji Komendant Służby Ochrony Państwa doszedł do przekonania, że do wydania decyzji z dnia [...] maja 2019 r. nr [...] doszło z rażącym naruszeniem prawa w zakresie ustalającym wysokość przyznanej pomocy finansowej ponad kwotę 165.560,00 zł, tj. co do kwoty 41.390,00 zł.
Przy wydaniu decyzji z dnia [...] maja 2019 r. nr [...] w sposób nieprawidłowy zastosowano przepis § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 11 czerwca 2018 r. w sprawie przyznawania i cofania pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego lub domu przez funkcjonariuszy Służby Ochrony Państwa (Dz. U. poz. 1223). Rozporządzenie to określa sposób ustalania wysokości pomocy finansowej, co doprowadziło do przyznania S. A. pomocy finansowej w nieprawidłowej wysokości, tj. w kwocie 206.950,00 zł zamiast w kwocie 165.560,00 zł.
Rażące naruszenie prawa, o którym mowa w przepisie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., zachodzi wówczas, gdy treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią obowiązującego prawa i gdy charakter tego naruszenia powoduje, że decyzja ta nie może być akceptowana jako akt wydany przez organ państwa zobowiązany do kierowania się w swojej działalności zasadą praworządności. Dotyczy to przekroczenia prawa w sposób jasny i oczywisty. Nie można stwierdzić nieważności decyzji z powodu rażącego naruszenia prawa, gdy istnieje wątpliwość co do naruszenia prawa, wyrażająca się odmiennymi poglądami orzekających organów, szczególnie, jeżeli poglądy organów obu instancji na daną sprawę kształtuje rozbieżne orzecznictwo sądowe.
Skutki, które wywołuje decyzja uznana za rażąco naruszającą prawo nie dają się pogodzić z wymaganiami praworządności, tzn. zaistnieją gospodarcze lub społeczne efekty naruszenia, których wystąpienie powoduje, że nie jest możliwe zaakceptowanie decyzji jako aktu wydanego przez organy praworządnego państwa.
Organ nadmienił, że na podstawie art. 180 ust. 1 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Służbie Ochrony Państwa (Dz. U. z 2019 r., poz. 828 z późn. zm.) funkcjonariuszowi, który nie otrzymał lokalu mieszkalnego na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale, przysługuje pomoc finansowa na uzyskanie lokalu mieszkalnego w spółdzielni mieszkaniowej lub towarzystwie budownictwa społecznego albo domu jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość.