Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Walawski Sędziowie WSA Sławomir Antoniuk (spr.) Ewa Grochowska - Jung Protokolant specjalista Aleksandra Weiher po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 maja 2011 r. sprawy ze skargi E.S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego 1. oddala skargę, 2. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego M.W. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych oraz kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych stanowiącą 23% podatku VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 k.p.a., utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] umarzającą postępowanie administracyjne w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Administracji i Gospodarki Przestrzennej z dnia [...] czerwca 1984 r. nr [...].
Z ustaleń organu i akt administracyjnych wynika następujący stan sprawy:
Pismem z dnia 21 sierpnia 2006 r. E. S. wystąpił m. in. o stwierdzenie nieważności decyzji Ministra Administracji i Gospodarki Przestrzennej z dnia [...] czerwca 1984 r. w sprawie skreślenia go z listy słuchaczy [...] i rozwiązania stosunku pracy.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] marca 2008 r. nr [...] stwierdził nieważność rozstrzygnięcia Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Administracji i Gospodarki Przestrzennej z dnia [...] czerwca 1984 r. wskazując w uzasadnieniu, że zostało ono wydane w wyniku rozpatrzenia odwołania złożonego po upływie terminu, co stanowi rażące naruszenie art. 134 k.p.a. W wyniku rozpatrzenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] utrzymał w mocy własne rozstrzygniecie z dnia [...] marca 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę przez E. S. i wyrokiem z dnia 3 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Wa 1169/08 uchylił decyzje Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] marca 2008 r. i z dnia [...] czerwca 2008 r. Sąd wskazał, iż niedopuszczalne było prowadzenie postępowania w trybie stwierdzenia nieważności decyzji jedynie w zakresie decyzji drugoinstancyjnej. Postępowanie nadzorcze z zasady musi obejmować obie decyzje, jako przedmiotowo tożsame.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] kwietnia 2010 r., wydaną na podstawie art. 105 § 1 k.p.a., w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 1169/08, umorzył postępowanie administracyjne w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Administracji i Gospodarki Przestrzennej z dnia [...] czerwca 1984 r.
W uzasadnieniu powyższej decyzji organ podniósł, iż po zakończeniu postępowania administracyjnego w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Administracji i Gospodarki Przestrzennej z dnia [...] czerwca 1984 r. E. S. pismem z dnia 18 września 2008 r. wystąpił do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] października 1983 r. nr [...], odwołującej E. S. - z dniem doręczenia przedmiotowego pisma (decyzji administracyjnej) - ze stanowiska inspektora wojewódzkiego w Urzędzie Wojewódzkim w [...]. Przedmiotowa decyzja została utrzymana w mocy decyzją Ministra Administracji i Gospodarki Przestrzennej z dnia [...] czerwca 1984 r.
W wyniku rozpatrzenia wniosku E. S. o stwierdzenie nieważności ww. decyzji Wojewody [...] z dnia [...] października 1983 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji postanowieniem z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] zwrócił przedmiotowy wniosek wnioskodawcy wskazując, iż właściwy do przeprowadzenia postępowania w sprawie jest sąd powszechny. Przedmiotowe rozstrzygnięcie zostało utrzymane w mocy postanowieniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...]. Organ podkreślił, iż decyzje wydawane na podstawie art. 38 ust. 1 ustawy o pracownikach urzędów państwowych stanowią szczególny rodzaj decyzji, co stanowi konsekwencję art. 39 ustawy, odsyłającego do sądów powszechnych jako organów właściwych do rozpatrywania sporów powstałych m. in. na skutek wydania tych decyzji administracyjnych. E. S. był urzędnikiem zatrudnionym na podstawie mianowania, dlatego też wskazane przepisy miały zastosowanie. Mając na względzie treść art. 39 ustawy o pracownikach urzędów państwowych, jak również przepisy art. 1, art. 476 § 1 pkt 1 i 2 k.p.c., organ stwierdził, że w stosunku do decyzji wydanych na podstawie art. 38 ust. 1 ustawy o pracownikach urzędów państwowych wyłączona jest możliwość prowadzenia postępowań w trybie przepisów k.p.a., regulujących stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej. Z wniosku E. S. natomiast wynikało, że odwołanie go ze stanowiska inspektora wojewódzkiego uważa za niezgodne z prawem, z uwagi na niewystąpienie przesłanek uprawniających do odwołania urzędnika mianowanego, a wskazanych w ustawie o pracownikach urzędów państwowych. W ocenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji pismo E. S. wskazywało, iż jego przedmiotem jest roszczenie ze stosunku pracy, dla oceny którego właściwy jest sąd powszechny. Następnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie prawomocnym wyrokiem z dnia 22 października 2009 r. sygn. akt II SA/Wa 469/09 oddalił skargę na ww. postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2009 r.