Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Walawski (spr.), Sędzia WSA Konrad Łukaszewicz, Asesor WSA Karolina Kisielewicz, Protokolant referent stażysta Adrianna Sinairska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 października 2019 r. sprawy ze skargi M.S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] stycznia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów oddala skargę
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, na podstawie art. 8a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2016 r. z późn. zm.), w dniu [...] stycznia 2017 r. wydał decyzję nr [...], którą odmówił M.S. wyłączenia stosowania wobec niej art. 15c, art. 22a i art. 24a powołanej ustawy.
Organ w uzasadnieniu decyzji podał, że ww. pełniła służbę na rzecz totalitarnego państwa prze okres 4 lat, 4 miesięcy i 16 dni. Całkowity okres służby wynosi 26 lat, 11 miesięcy i 7 dni). W ocenie organu okres służby na rzecz totalitarnego państwa zarówno w ujęciu bezwzględnym - długość tego okresu, jak i w ujęciu proporcjonalnym - stosunku tego okresu do całego okresu służby, nie może być uznany jako krótkotrwały.
Organ nie kwestionuje rzetelnego wykonywania zadań i obowiązków przez M. S. w trakcie pełnienia służby po dniu 12 września 1989 r.
Przesłanki określone w art. 8a ustawy zaopatrzeniowej powinny być spełnione łącznie, aby zaistniała możliwość wyłączenia przepisów tej ustawy.
Decyzja Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] stycznia 2019 r. stała się przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Profesjonalny pełnomocnik skarżącej zarzucił w skardze, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem art. 8a ust. 1 przedmiotowej ustawy, poprzez nieuzasadnione przyjęcie, że 16% w perspektywie całej rzetelnej, nagradzanej i ponadprzeciętnej służby skarżącej nie spełnia kryterium krótkotrwałości. W skardze zostały również podniesione zarzuty związane z naruszeniem art. 2, art. 8, art. 10, art. 30, art. 32 ust. 1, art. 42, art. 45 ust. 1, art. 47, art. 64 ust. 1 i 2, art. 67 ust. 1 Konstytucji RP. Zarzuty związane z naruszeniem norm konstytucyjnych został powiązane z przepisami Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (art. 8, art. 6 ust. 2 art. 14 oraz art. 1 Protokołu nr 1 do Konwencji.
Ponadto w skardze zostały podniesione zazryt y związane z naruszeniem przepisów postępowania, tj. art. 7, art. 8 § 1 i art. 77 § 1 Kpa
Podnosząc te zarzuty, pełnomocnik skarżącej wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie i podtrzymał stanowisko przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2188) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, a kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Oznacza to, że sądy administracyjne nie orzekają merytorycznie, tj. nie wydają orzeczeń, co do istoty sprawy, lecz badają zgodność zaskarżonego aktu administracyjnego z obowiązującymi w dacie jego podjęcia przepisami prawa materialnego, określającymi prawa i obowiązki stron oraz przepisami procedury administracyjnej, normującymi zasady postępowania przed organami administracji publicznej. Z brzmienia zaś art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369), zwanej dalej "p.p.s.a." wynika, że w przypadku, gdy sąd stwierdzi bądź to naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, bądź to naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, bądź wreszcie inne naruszenie przepisów postępowania, jeśli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy, wówczas - w zależności od rodzaju naruszenia - uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, albo stwierdza ich nieważność bądź niezgodność z prawem. Nie ulega więc wątpliwości, że zaskarżona decyzja lub postanowienie mogą ulec uchyleniu tylko wtedy, gdy organom administracji publicznej można postawić uzasadniony zarzut naruszenia prawa, czy to materialnego, czy to procesowego, jeżeli naruszenie to miało, bądź mogło mieć wpływ na wynik sprawy. Przy tym z mocy art. 134 § 1 p.p.s.a. tejże kontroli legalności sąd dokonuje także z urzędu, nie będąc związany zarzutami i wnioskami oraz powołaną podstawą prawną, z zastrzeżeniem art. 57a.