Sprawa ze skargi na decyzję Komendanta Głównego Policji w przedmiocie opróżnienia i przekazanie w stanie wolnym lokalu mieszkalnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Sławomir Antoniuk Sędzia WSA - Ewa Pisula - Dąbrowska (sprawozdawca) Sędzia WSA - Adam Lipiński Protokolant - starszy sekretarz sądowy Aneta Duszyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 lutego 2015 r. sprawy ze skargi M. E. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie opróżnienia i przekazanie w stanie wolnym lokalu mieszkalnego - oddala skargę -

Uzasadnienie strona 1/3

Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...], którą to decyzją zobowiązano M.E. wraz ze wszystkimi osobami i rzeczami prawa jej reprezentującymi do opróżnienia zajmowanego lokalu mieszkalnego nr [...] przy ul. [...] w W. i przekazanie go dysponentowi - Komendantowi Głównemu Policji. Jako podstawę materialnoprawną organ wskazał art. 95 ust. 3 pkt 3 oraz art. 97 ust. 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687 z późn. zm.) w zw. z § 14 ust. 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 maja 2005 r. w sprawie szczegółowych zasad przydziału, opróżniania i norm zaludnienia lokali mieszkalnych oraz przydziału i opróżniania tymczasowych kwater przeznaczonych dla policjantów (Dz. U. z 2013 r., poz. 1170). Wyjaśnił, że lokal mieszkalny nr [...] przy ul. [...] w W. pozostaje w dyspozycji Komendanta Głównego Policji, tym samym wszelkie kwestie związanie z przydziałem, bądź opróżnieniem lokalu, rozstrzygane są na podstawie przepisów rozdziału 8 ustawy o Policji oraz rozporządzenia MSWiA z dnia 18 maja 2005 r. w sprawie szczegółowych zasad przydziału, opróżniania i norm zaludnienia lokali mieszkalnych oraz przydziału i opróżniania tymczasowych kwater przeznaczonych dla policjantów.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 ustawy o Policji, policjantowi w służbie stałej przysługuje prawo do lokalu mieszkalnego w miejscowości, w której pełni służbę lub w miejscowości pobliskiej, z uwzględnieniem liczby członków rodziny oraz uprawnień wynikających z przepisów odrębnych. Natomiast członkami rodziny policjanta, których uwzględnia się przy przydziale lokalu mieszkalnego, w myśl art. 89, są pozostający z policjantem we wspólnym gospodarstwie domowym:

1. małżonek;

2. dzieci pozostające na jego utrzymaniu, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez nie 25 lat;

3. rodzice policjanta i jego małżonka będący na jego wyłącznym utrzymaniu (...).

Niezależnie od powyższych przepisów, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, (...) oraz ich rodzin (Dz. U. z 2013 r., poz. 667), prawo do lokalu mieszkalnego będącego w dyspozycji organów resortu mają funkcjonariusze zwolnieni ze służby i członkowie ich rodzin, uprawnieni do policyjnej emerytury lub renty.

Podkreślił, że osobą uprawnioną do lokalu mieszkalnego z zasobów resortowych była wyłącznie M.E. - matka zainteresowanej. Wskazał, że M.E. jest osobą wykraczająca poza krąg osób uprawnionych do otrzymania lokalu mieszkalnego z zasobów resortu, bowiem nie jest funkcjonariuszem zwolnionym ze służby, nie jest też członkiem rodziny uprawnionym do renty po funkcjonariuszu. Tym samym nie może uzyskać samodzielnego tytułu prawnego do zajmowanego lokalu mieszkalnego. Wraz ze śmiercią osoby posiadającej tytuł prawny do lokalu skarżąca utraciła uprawnienie do dalszego zamieszkiwania w lokalu nr [...] przy ul. [...] w W., co oznacza, że zajmuje mieszkanie bez tytułu prawnego.

Strona 1/3