Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Łukasz Krzycki, Sędzia WSA Konrad Łukaszewicz (spr.), Asesor WSA Karolina Kisielewicz, Protokolant ref. Stażysta Paulina Lichowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 sierpnia 2019 r. sprawy ze skargi E. I. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/9

Przedmiotem kontroli sądowoadministracyjnej w niniejszej sprawie była decyzja Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (zwanego dalej: "Ministrem") z dnia [...] lutego 2019 r. o numerze [...] o odmowie wyłączenia stosowania przepisów.

Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco:

E. I. (zwana dalej: "Skarżącą") wystąpiła do Ministra z wnioskiem o zastosowanie wobec niej art. 8a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (t. j. Dz. U. z 2019 r., poz. 288 ze zm.; zwanej dalej: "ustawą zaopatrzeniową").

W uzasadnieniu wniosku Skarżąca wskazała, iż do służby w strukturach Milicji Obywatelskiej została przyjęta w 1973 r. na stanowisko lektora języków obcych w Departamencie Szkolenia i Doskonalenia Zawodowego MSW. Wskazała, iż przez cały okres służby pełniła stanowiska wykładowcze i nigdy nie zajmowała się działaniami operacyjnymi, nigdy też nie była oddelegowana do służby w SB. Zauważyła nadto, iż od 1983 r. przebywała na urlopie macierzyńskim, a następnie wychowawczym, zaś w sierpniu 1986 r. udzielono jej urlopu okolicznościowego w związku z oddelegowaniem jej męża do pracy za granicą. Po powrocie do Polski Skarżąca pełniła od grudnia 1991 r. służbę w Urzędzie Ochrony Państwa, a w 2001 r. przeszła na emeryturę.

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lutego 2019 r. Minister odmówił wyłączenia stosowania wobec Skarżącej art. 15c, art. 22a i art. 24a ustawy zaopatrzeniowej.

W uzasadnieniu organ wskazał, iż warunkiem zastosowania art. 8a ustawy zaopatrzeniowej jest wystąpienie szczególnie uzasadnionego przypadku polegającego na łącznym spełnienie dwóch warunków, tj. krótkotrwałej służby przed dniem 31 lipca 1990 r. oraz rzetelnego wykonywania zadań i obowiązków po dniu 12 września 1989 r., w szczególności z narażeniem zdrowia i życia.

Minister zauważył następnie, iż na podstawie zebranego materiału dowodowego ustalono, iż całkowity okres służby Skarżącej wynosi 26 lat, 2 miesiące i 21 dni. Jak wynika natomiast z informacji Instytutu Pamięci Narodowej (zwanego dalej: "IPN"), Skarżąca - od dnia [...] listopada 1973 r. do dnia [...] lipca 1990 r. - pełniła służbę na rzecz totalitarnego państwa, o której mowa w art. 13b ustawy zaopatrzeniowej, co stanowi 16 lat, 8 miesięcy i 21 dni.

Zdaniem organu, w odniesieniu do Skarżącej nie została spełniona przesłanka "krótkotrwałości" pełnionej służby, bowiem okres 16 lat, 8 miesięcy i 21 dni (stanowiący około 64% całkowitego okresu służby), zarówno w ujęciu ogólnym ani proporcjonalnym, nie może być oceniony jako krótkotrwały.

Jednocześnie Minister podniósł, iż z uwagi na to, że obie przesłanki wskazane w art. 8a ustawy zaopatrzeniowej muszą być spełnione łącznie, to bezcelowe jest analizowanie potencjalnego spełnienia drugiej z przesłanek.

Strona 1/9