Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Radziszewska - Krupa, Sędzia WSA Piotr Borowiecki, Asesor WSA Joanna Kruszewska - Grońska (spr.), Protokolant starszy specjalista Bogumiła Kobierska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 czerwca 2019 r. sprawy ze skargi S. D. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] listopada 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/7

Zaskarżoną w niniejszej sprawie decyzją z [...] listopada 2018 r. nr [...]Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji (dalej: "Minister", "organ"), na podstawie art. 127 § 3 i art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm.; dalej: "k.p.a."), utrzymał w mocy swoją decyzję z [...] lipca 2018 r. nr [...] o odmowie wyłączenia stosowania wobec S. D. (dalej: "skarżący") art. 15c, art. 22a i art. 24a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2018 r., poz. 132 ze zm.; dalej: "ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym").

Do wydania zaskarżonej decyzji doszło w następujących okolicznościach sprawy.

Wnioskiem z [...] kwietnia 2017 r. (data wpływu do organu: [...] kwietnia 2017 r.) skarżący wystąpił do Ministra o zastosowanie wobec niego art. 8a ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym. W uzasadnieniu wniosku skarżący opisał przebieg swojej służby, wskazując, że niewątpliwie pełnił ją krótkotrwale przed 31 lipca 1990 r., ponieważ w PRL nie nabył praw emerytalnych. Według skarżącego, pojęcie "krótkotrwałości" należy interpretować jako wyraźną przewagę okresu służby po 31 lipca 1990 r. nad okresem służby przed tą datą. Skarżący podkreślił, że jako szeregowy wówczas funkcjonariusz, niepełniący żadnych funkcji kierowniczych, w żaden sposób nie uczestniczył w realizacji działań wobec opozycji politycznej; zajmował się techniką i kontrwywiadowczą ochroną na terenie woj. wałbrzyskiego przed penetracją obcych służb specjalnych. Swoje obowiązki wykonywał zgodnie z przepisami prawa. Nigdy nie był karany i nigdy nie prowadzono wobec niego postępowania karnego bądź dyscyplinarnego.

Również skarżący rzetelnie wykonywał zadania i obowiązki po 12 września 1989 r., w szczególności z narażeniem zdrowia i życia. Po pozytywnej weryfikacji, służąc demokratycznemu państwu polskiemu był awansowany w stopniu, nagradzany i pozytywnie opiniowany.

Decyzją z [...] lipca 2018 r. nr [...] Minister w oparciu o art. 8a ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym odmówił wyłączenia stosowania wobec skarżącego art. 15c, art. 22a i art. 24a tej ustawy.

W uzasadnieniu ww. rozstrzygnięcia organ podniósł, że znaczna część służby, tj. 13 lat i 9 miesięcy (przy całkowitym okresie służby wynoszącym 30 lat i 3 miesiące) była pełniona przez skarżącego na rzecz totalitarnego państwa. Zatem nie spełnia on jednego z warunków koniecznych do zastosowania art. 8a ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym.

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej powyższą decyzją skarżący podniósł, że w całości spełnia kryteria ustawowe zawarte w art. 8a ust. 1 i 2 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym, w tym krótkotrwale pełnił służbę przed 31 lipca 1990 r., gdyż w PRL nie nabył praw emerytalnych.

Strona 1/7