Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Roman Ciąglewicz - spr. sędzia WSA Teresa Cisyk Sędziowie asesor sądowy Grażyna Jeżewska Protokolant sekr. sądowy Grażyna Stykała po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 maja 2004 r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zasiłku stałego oddala skargę.
Decyzją z dnia [...], nr [...], Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej w G. odmówił A. K. przyznania świadczenia w formie zasiłku stałego oraz zasiłku stałego wyrównawczego. Jako podstawę prawną wskazał przepisy art. 27 ust. 1 i art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414 ze zm.). W uzasadnieniu organ stwierdził, że wnioskodawczyni nie spełnia przesłanek przyznania zasiłku stałego, gdyż nie opiekuje się niepełnosprawnym dzieckiem, ale matką, która jest osobą niepełnosprawną. Natomiast stan zdrowia, wiek oraz dochód wnioskodawczyni nie uprawniają jej do przyznania zasiłku stałego wyrównawczego. Kierownik wskazał przy tym, iż dochód na osobę w dwuosobowej rodzinie wnioskodawczyni przekracza kryterium dochodowe dla takiej rodziny.
W odwołaniu A. K. podniosła, że w 1998 r. zrezygnowała z pracy ponieważ stan zdrowia jej matki wymagał i nadal wymaga sprawowania bezpośredniej i osobistej opieki. Matka jest inwalidą I grupy. Odwołująca się przedstawiła wyliczenie dochodu uzyskiwanego przez matkę i wydatków ponoszonych na lekarstwa. Z powodu różnic żywieniowych odwołująca się i jej matka prowadzą dwa gospodarstwa domowe, czego Ośrodek Pomocy Społecznej nie przyjmuje do wiadomości.
Decyzją z dnia [...], nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. Organ odwoławczy jako prawidłowe uznał stanowisko organu I instancji, według którego przepis art. 27 ust. 1 i ust. 2 ustawy o pomocy społecznej nie ma zastosowania do innych członków rodziny, poza dziećmi. Kolegium, nawiązało do przepisu art. 2a ust. 1 pkt 4 ustawy o pomocy społecznej, zgodnie z którym niezdolność do pracy powinna być oceniana według przepisów ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych lub przepisów o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych. Skarżąca ma 46 lat i nie spełnia tych wymogów. Zdaniem organu prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z matką. Dochód tej rodziny przekracza kryterium dochodowe. Niezależnie od tego, już brak przesłanki całkowitej niezdolności do pracy uniemożliwia przyznanie skarżącej zasiłku stałego wyrównawczego przewidzianego w art. 27 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego A. K. podniosła, że od czasu operacji matki prowadzi osobne gospodarstwo domowe. Powtórzyła, iż była i jest jedynym opiekunem matki. W 1998 r. matka skarżącej utraciła pamięć i wszelka praca skarżącej stała się niemożliwa. Skoro skarżąca nie może pracować, to jej zdaniem nie powinna znajdować się na liście osób poszukujących pracy. Zarejestrowała się tylko po to, aby mieć ubezpieczenie zdrowotne.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O. wniosło o oddalenie skargi. W ocenie Kolegium argumenty skargi nie mogą mieć wpływu na zmianę zaskarżonego rozstrzygnięcia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
najpierw odnotować trzeba, że skoro skarga została wniesiona do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004 r., to w oparciu o art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271), sprawa podlega rozpoznaniu przez właściwy wojewódzki sąd administracyjny, na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270).