Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w Nysie w przedmiocie zasad usytuowania miejsc sprzedaży alkoholu
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Krupiński Sędziowie: sędzia WSA Elżbieta Kmiecik (spr.) asesor sądowy Grażyna Jeżewska Protokolant: referent Joanna Szyndrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lutego 2005 r. sprawy ze skargi Prokuratora Okręgowego w Opolu na uchwałę Rady Miejskiej w Nysie z dnia 28 stycznia 2003 r., nr V/87/03 w przedmiocie zasad usytuowania miejsc sprzedaży alkoholu 1) stwierdza, że zaskarżona uchwała w paragrafie 2 ust 2 oraz paragrafach 4, 5, 6, 7, 8, 9 oraz 10 podjęta została z naruszeniem prawa, 2) określa, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w części w jakiej stwierdzono, iż podjęta została z naruszeniem prawa.

Uzasadnienie strona 1/5

Rada Miejska w Nysie w dniu 28 stycznia 2003r. na podstawie art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. Nr 147 z 2002r., poz.1231 z późn. zm.) podjęła uchwałę Nr V/87/03 w sprawie określenia na terenie miasta i gminy Nysa zasad usytuowania miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych. W uchwale w paragrafie 2 ust. 2 udzielono Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, uprawnienie do przyjmowania dla lokalizacji placówek sprzedających napoje alkoholowe innych kryteriów niż określone w punkcie 1. W paragrafie 4 i 5 uchwały określono warunki sprzedaży i podawania napojów alkoholowych, zaś w paragrafie 6 warunki użytkowania palcówek gastronomicznych i handlowych w których sprzedawane są napoje alkoholowe. Paragrafy 7, 8 i 9 zawierają zasady w oparciu o które winna być prowadzona sprzedaż napojów alkoholowych w letnich ogródkach gastronomicznych, na przyjęciach, festynach i imprezach masowych. Paragraf 10 statuował obowiązek zamieszczania w miejscu sprzedaży i podawania napojów informacji o szkodliwości spożywania napojów alkoholowych, a także uwidaczniania oryginałów lub kserokopii zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych z naniesionymi przez Urząd Miejski w Nysie potwierdzeniami o uiszczeniu przez przedsiębiorcę stosownych opłat za korzystanie ze zezwoleń, a w przypadku letnich ogródków gastronomicznych -potwierdzenie zgłoszenia lokalizacji ogródka w Urzędzie Miejskim w Nysie.

Skargę na powyższą Uchwałę Rady Miasta w Nysie wywiódł Prokurator Okręgowy w Opolu. Uchwale Rady Miasta Nysy z dnia 28 stycznia 2003r. Nr V/87/03 w sprawie określenia na terenie miasta i gminy Nysa zasad usytuowania miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych zarzucił wydanie jej w odniesieniu do zapisów paragrafów: 4,5,6,7,8,9,10 oraz 2 ust. 2 bez podstawy prawnej, albowiem powołany w uchwale jako podstawa prawna jej podjęcia art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 16.10.1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tj. z 2002r. Dz. U. Nr 147, poz. 1231) upoważnia radę gminy do ustalenia w drodze uchwały wyłącznie zasad usytuowania na terenie gminy miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych. Wskazując na powyższe wnosił o stwierdzenie nieważności uchwały w zaskarżonej części, a to uregulowań zawartych w paragrafach 4,5,6,7,8,9,10 oraz 2 ust. 2.

W uzasadnieniu skargi Prokurator dowodził, iż objęta skargą uchwała podjęta została w oparciu o delegację ustawową wynikającą z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 16.10.1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. W wyniku nowelizacji, z dniem 9 listopada 2002r., ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi uległa zmianie treść art. 12 ust. 2, stanowiącego podstawę do wydania zaskarżonej uchwały. W obecnym stanie prawnym brak jest podstaw do regulowania w drodze uchwały rady gminy warunków sprzedaży napojów alkoholowych. Kwestie związane z warunkami jakie muszą spełniać punkty sprzedaży detalicznej napojów alkoholowych zawierających powyższej 4,5 % alkoholu określone zostały przez ustawodawcę w art. 9(6) powołanej ustawy. Argumentował zatem skarżący, iż skoro w dacie podjęcia zaskarżonej uchwały nie istniała już podstawa prawna do określania przez rady gminy warunków sprzedaży i podawania napojów alkoholowych to wydanie w tym przedmiocie uregulowań paragrafu 4 i 5, nastąpiło bez podstawy prawnej. Zdaniem skarżącego również bez podstawy prawnej uregulowała rada gminy w paragrafie 6 warunki w oparciu o które winny być użytkowane placówki gastronomiczne i handlowe oraz w § 7, 8 i 9 warunki prowadzenia sprzedaży napojów alkoholowych przeznaczonych do sprzedaży w tzw. "letnich ogródkach", warunki prowadzenia sprzedaży i spożywania napojów alkoholowych w ramach organizowanych "przyjęć" oraz imprez masowych i festynów. W ramach paragrafu 10 uchwała rady gminy, bez podstawy prawnej nałożyła także obowiązek uwidaczniania w miejscu sprzedaży i podawania napojów alkoholowych informacji o szkodliwości spożywania napojów alkoholowych, o zakazie ich sprzedaży i podawania osobom poniżej 18 roku życia i osobom nietrzeźwym oraz o zakazie sprzedaży i podawania napojów alkoholowych na kredyt. W paragrafie tym wprowadzono także obowiązek uwidaczniania oryginałów lub kserokopii zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych z naniesionymi przez Urząd Miejski w Nysie potwierdzeniami o uiszczeniu przez przedsiębiorcę stosownych opłat za korzystanie ze zezwoleń, a w przypadku letnich ogródków gastronomicznych - potwierdzenie zgłoszenia lokalizacji ogródka w Urzędzie Miejskim w Nysie. Uzasadniał także skarżący, iż art. 12 ust. 2 powołanej ustawy nie upoważniał rady gminy do przekazania Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych uprawnienia do stosowania odstępstw od ogólnych zasad usytuowania punktów sprzedaży i podawania napojów alkoholowych, jakie określiła zgodnie z posiadanym ustawowym upoważnieniem rada gminy. W ramach uregulowań zawartych w zaskarżonej uchwale, w ocenie skarżącego, rada gminy także w wielu przypadkach powtórzyła zapisy ustawowe dotyczące form sprzedaży i podawania napojów alkoholowych, jak też dokonała ich modyfikacji. Powyższe uzasadnia zatem stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w części objętej skargą.

Strona 1/5