Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA - J. Szczygielska (sprawozdawca) Sędziowie NSA - J. Sikorska - A. Wawrzyniak Protokolant - E. Luniak po rozpoznaniu w dniu 9 października 2003 r. na rozprawie sprawy ze skargi M. i L. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania oddala skargę
Decyzją z dnia [...], Nr [...], wydaną na podstawie art. 149 § 3 K.p.a. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu odmówiło wznowienia postępowania w sprawie zakończonej decyzją z dnia [...] Nr [...].
W uzasadnieniu Kolegium stwierdziło, iż w dniu w dniu 15.06.2000r. M. i L. W. złożyli wniosek o wznowienie postępowania wskazując, iż dotyczy on decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu Nr [...] z dnia [...]. W uzasadnieniu wniosku podnieśli, że jest on podyktowany cyt. "brakiem możliwości uzyskania orzeczeń dotyczących zachowań i działania ośrodków mających obligatoryjnie świadczyć pomoc rodzinie jak były MOPS a obecnie MOPR", "w zgodzie z intencjami NSA we Wrocławiu zawartymi w piśmie z dnia 29.05.2000r". W ocenie strony cyt. "Brak podjęcia czynności przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu pozbawia stronę pokrzywdzoną w sprawie dochodzenia praw w zwykłym trybie administracyjnym".
Badając sprawę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu zwróciło się do strony z pytaniem czy jej wolą jest wznowienie postępowania dotyczącego decyzji z dnia [...] Nr [...], gdyż postępowanie wyjaśniające wykazało, że wskazana decyzja nie istnieje w obrocie prawnym. W zakreślonym terminie przez tut. Kolegium, strona nie sprecyzowała odmiennie swojego roszczenia, zatem rozpatrzenie sprawy jest zgodne z wnioskiem strony.
Kolegium wskazało, że w dniu 16.06.1999r. w wyniku rozpatrzenia odwołania strony od decyzji organu I instancji z dnia 30.04.1999r. uchyliło w całości zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę organowi I instancji do ponownego rozpoznania ([...]).
Następnie w dniu 26.10.1999r. Kolegium z urzędu stwierdziło nieważność w/w ostatecznej decyzji, bowiem wówczas na zasadzie art. 11 ustawy z dnia 29.11.1990r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 414 z 1998r. ze zm.) oraz poglądem NSA, wyrażonym w orzeczeniach z dnia 30.06.1999r. sygn. akt I SA 633/99, z dnia 4.08.1999r. sygn. akt I SA 691/99 Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie było organem wyższego stopnia w sprawach dotyczących zadań zleconych gminie (zasiłki okresowe). Decyzja jako wydana z naruszeniem przepisów o właściwości była dotknięta wadą nieważności na zasadzie art. 156 § 1 pkt 1 Kpa, zatem została wyeliminowana z obrotu prawnego ([...]).
Wniosek zatem strony dotyczy decyzji, której nie ma w obrocie prawnym, stąd nie można mówić o wznowieniu postępowania w sprawie, w której nie ma decyzji administracyjnej (brak jest przedmiotu postępowania). Niezależnie od powyższego stwierdzić należy, iż strona w swoim wniosku nie wskazała żadnej przesłanki dotyczącej wznowienia postępowania.
Na marginesie należy wskazać, iż z treści pisma NSA z dnia 29.05.2000r. nie wynika wskazana przez stronę intencja, tj. wznowienia postępowania, wolą Sądu było poinformowanie jej o konieczności wyczerpania środków odwoławczych w postępowaniu administracyjnym przed wniesieniem skargi do NSA.
Instytucja wznowienia postępowania administracyjnego nie jest środkiem odwoławczym jest to nadzwyczajny tryb wzruszenia decyzji ostatecznych.