Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak, Sędziowie Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz (spr.), Sędzia WSA Alicja Palus, Protokolant Iwona Borecka, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 3 grudnia 2008r. sprawy ze skargi Spółki w W. na decyzję Wojewody D. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wniesienia sprzeciwu do wykonania robót budowlanych I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana; III. zasądza od Wojewody D. na rzecz strony skarżącej kwotę 500 zł (pięćset) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją nr [...] z dnia [...]Prezydent Miasta J. G. na podstawie art. 30 ust. 6 pkt 1 prawa budowlanego zgłosił sprzeciw wobec zamiaru skarżącego zainstalowania tablicy informacyjnej typu [...]na terenie działki nr [...]w J. G., gdyż zgłoszenie tych robót dotyczyło budowy, skoro obejmowały one wykonanie stopy fundamentowej i konstrukcji nośnej stanowiących budowlę. Organ wskazał, że realizacja wolnostojącego nośnika reklam nie jest instalacją urządzenia.
W odwołaniu od tej decyzji inwestor zarzucił spóźnione złożenie sprzeciwu, bowiem zgłoszenie zamiaru instalacji wpłynęło do organu w dniu 30.10.2007r., zaś sprzeciw został doręczony pełnomocnikowi inwestora w dniu 14.12.2007r. Dalej inwestor twierdził odmiennie, że skoro sprzeciwu nie doręczono na adres pełnomocnika, to nie został w ogóle złożony, Inwestor zarzucił ponadto brak podstaw do złożenia sprzeciwu, skoro montaż reklam wolnostojących w każdym przypadku odbywa się po zgłoszeniu (art. 29 ust. 2 pkt 6 i art. 30 ust. 1 pkt 2 prawa budowlanego), o ile nie stanowią reklam świetlnych i podświetlanych usytuowanych poza obszarem zabudowanym w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym.
Zaskarżoną decyzją organ utrzymał powyższą decyzję w mocy. Według przytoczonych ustaleń zgłoszenie zamiaru wykonania robót budowlanych wpłynęło do organu I instancji w dniu 29.10.2007r. Decyzja została doręczona inwestorowi w dniu 10.12.2007r., jednak została wydana w dniu 20.11.2007r., czyli organ dochował terminu do złożenia sprzeciwu upływającego z dniem 28.11.2007r. W ocenie organu zachodziły podstawy do złożenia sprzeciwu, gdyż jak wynika z treści projektu budowlanego, zgłoszenie dotyczyło wykonania wolno stojącego, trwale związanego z gruntem urządzenia reklamowego, stanowiącego budowlę (art. 3 pkt 3 prawa budowanego). Budowa takiego obiektu budowlanego nie została zwolniona przepisem art. 29 ust.2 pkt 6 ustawy z obowiązku uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę. Realizacja takiego urządzenia reklamowego wymaga więc uzyskania pozwolenia na budowę niezależnie od miejsca jego usytuowania.
W skardze do sądu administracyjnego na powyższą decyzję inwestor na wstępne wskazał, że również decyzja odwoławcza nie została doręczona na adres podany przez pełnomocnika. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ pominął zarzut wadliwego doręczenia decyzji organu I instancji. Skarżący powtórzył argumentację prawną uzasadniającą pogląd, że wniesienie sprzeciwu następuje w dacie doręczenia decyzji inwestorowi. Nadal twierdził, że nie nastąpiło do tej pory doręczenie sprzeciwu (art. 32 i 40 k.p.a.). Przytoczył ponadto podobnie jak w odwołaniu obszerną argumentację prawną przemawiającą za poglądem, że do montażu przedmiotowej reklamy wystarczające było zgłoszenie. O ile w ocenie organu zachodziła potrzeba dokonania uzgodnienia z zarządcą drogi, to powinien na podstawie art. 30 ust. 2 ustawy wydać postanowienie wzywające do uzupełnienia zgłoszenia. Było niewątpliwe, że nie zachodziły również podstawy do złożenia sprzeciwu, określone w art. 30 ust. 7 ustawy. W końcowej części skargi skarżący określił zgłoszone roboty budowlane jednak jako budowę.