Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy S. B. w przedmiocie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy S. B. w roku 2014
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Władysław Kulon Sędziowie Sędzia WSA Ireneusz Dukiel Sędzia WSA Alicja Palus - spr. Protokolant Asystent sędziego Malwina Jaworska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 15 października 2014 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w W. na uchwałę Rady Gminy S. B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy S. B. w roku 2014 I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały; II. orzeka, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie strona 1/7

Uchwałą z dnia [...] r. Nr [...] podjętą na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.) i art. 11a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 856) Rada Gminy S. B. przyjęła program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy S. B. w roku 2014.

W § 1 opisanej powyżej uchwały Rada Gminy S. B. postanowiła, że przyjmuje się program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy S.B. w brzmieniu określonym w załącznikach do uchwały.

W dniu 8 lipca 2014 r. Prokurator Rejonowy w W. skierował do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na opisaną we wstępie uchwałę, powołując się na przepis art. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze oraz art. 3 § 2 pkt 5 i pkt 6, art. 57 § 1 i art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. Nr 270, poz. 1101).

W petitum skargi Prokuratur Rejonowy w W. zarzucił zaskarżonej uchwale rażące naruszenie prawa materialnego tj. art. 11 i art. 11a ustawy o ochronie zwierząt, wcześniej powoływanej, polegające na niewyczerpaniu przedmiotowego zakresu regulacji wymaganego wskazanymi przepisami w zakresie braku określenia w programie zapewnienia bezdomnym zwierzętom miejsca w schronisku dla zwierząt, obligatoryjnej sterylizacji albo kastracji zwierząt w schronisku dla zwierząt, zapewnienia całodobowej opieki weterynaryjnej w przypadku zdarzeń drogowych z udziałem zwierząt, opieki nad wolno żyjącymi kotami i wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały Rady Gminy S. B. z dnia [...] r. Nr [...] w sprawie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy S. B. w roku 2014.

Uzasadniając skargę Prokurator Rejonowy w W. przywołał w pełnym brzmieniu przepisy art. 11 oraz art. 11a ustawy o ochronie zwierząt, poprzednio powoływanej i wskazał, że obowiązują one od dnia 1 stycznia 2012 roku.

Następnie skarżący organ wyjaśnił w uzasadnieniu, że katalog regulacji, które muszą być zawarte w przedmiotowym programie jest katalogiem zamkniętym i obowiązkowym, co obliguje radę gminy do określenia w uchwale wszystkich jego elementów, ale również wyklucza możliwość rozszerzenia jego zakresu.

W ocenie skarżącego Prokuratora program przyjęty kwestionowaną uchwałą nie obejmuje wszystkich obligatoryjnych regulacji wymaganych art. 11a ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt, albo też przekracza upoważnienie ustawowe.

Jednocześnie skarżący organ wskazał, że stosownie do § 5 pkt 3 załącznika do uchwały "odłowienie, zapewnienie opieki lekarsko-weterynaryjnej, schronienia i wyżywienia oraz obligatoryjnej sterylizacji i kastracji bezdomnym psom i kotom zabranym z terenu gminy zapewnione będzie przez schronisko dla zwierząt, a w przypadku odmowy zawarcia mowy, realizowane będzie na zlecenie gminy przez Fundację "A." z siedzibą w Sz.Z.". Zapis ten - zdaniem Prokuratora - narusza przepis ustawy, a mianowicie art. 11a ust. 2 pkt 1 ustawy o ochronie zwierząt, albowiem ustawodawca wymaga uregulowania w programie zapewnienia miejsca w schronisku dla zwierząt bezdomnym zwierzętom bezwarunkowo, natomiast uchwała uzależnia zapewnienie tego miejsca od zawarcia umowy. W przypadku braku takiej umowy uchwała przewiduje realizację zadania przez Fundację "A." w Sz. Z. Skarżący organ zwrócił uwagę, że ustawa o ochronie zwierząt wprowadza definicję schroniska w art. 4 pkt 25, z którego wynika, że przez schronisko rozumie się miejsce przeznaczone do opieki nad zwierzętami domowymi spełniające warunki określone w ustawie z dnia 11 marca 2004 roku o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczania chorób zakaźnych zwierząt (Dz.U. z 2008 r., Nr 213, poz. 1342 ze zm.). W myśl wskazanej ustawy, prowadzenie działalności w formie schroniska dla zwierząt, jest działalnością nadzorowaną. Powiatowy lekarz weterynarii prowadzi rejestr podmiotów prowadzących działalność nadzorowaną na obszarze jego właściwości. W opinii z dnia 13 grudnia 2013 r. Powiatowy Lekarz Weterynarii w W. wskazał, że Fundacja "A." z siedzibą w Sz. Z. nie posiada statusu schroniska dla zwierząt. W konsekwencji, należy - zdaniem skarżącego organu - uznać, że zapis programu nie wypełnia delegacji ustawowej z art. 11a ust. 2 pkt 1.

Strona 1/7