Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Gabriel Węgrzyn Sędziowie: Sędzia WSA Władysław Kulon - spr. Asesor WSA Wojciech Śnieżyński po rozpoznaniu w Wydziale II na posiedzeniu niejawnym w dniu 26 listopada 2020 r. sprawy ze skargi [...] Zespołu Parków Krajobrazowych we [...] na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2019 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania oddala skargę w całości.
Starosta [...] w dniu [...] maja 2019 r. wydał decyzję nr [...], którą przyjmując w podstawie prawnej art. 28, art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 4 i art. 36 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (aktualnie - Dz.U. 2020 r., poz. 1333, j.t.) oraz art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego (aktualnie - Dz.U. 2020 poz. 256,j.t., dalej - k.p.a.) udzielił J. i G. W. pozwolenia na budowę obejmującego budynek mieszkalny jednorodzinny oraz budynek gospodarczo-magazynowy z częścią usługową wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną na działce nr [...][...] obręb [...]. W decyzji opisano planowane do realizacji zamierzenie konfrontując jego zgodność z decyzją Burmistrza [...] z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] o warunkach zabudowy oraz wskazanymi przepisami prawa materialnego. W uzasadnieniu rzeczonej decyzji wskazano także na pismo złożone w toku postępowania przez Dyrektora [...] Zespołu Parków Krajobrazowym, (dalej - DZPK), w którym postulowano o pozostawienie działki w dotychczasowym zagospodarowaniu bez możliwości zabudowy. Odnośnie tego żądania organ I instancji wyjaśnił, że dla przedmiotowego terenu Burmistrz Gminy [...] ustalił warunki zabudowy dla budynku mieszkalnego jednorodzinnego, budynku garażowego i budynku gospodarczo-magazynowego z częścią usługową na działce nr [...] obręb [...]. Z treści tej decyzji wynika, iż Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska nie zajął stanowiska w terminie 21 dni od dnia otrzymania projektu decyzji, więc zgodnie z art. 53 ust. 5c ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tj. Dz. U. z 2016 r. poz. 778 ze zm.) projekt decyzji uznano za uzgodniony. Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska, jako organ uzgadniający projekty decyzji dla inwestycji planowanych na obszarach objętych ochroną na podstawie przepisów o ochronie przyrody, posiadał wiedzę odnośnie planowanej inwestycji i nie zajął żadnego stanowiska, z którego mogłoby wynikać stanowisko przedstawione przez DZPK.
Jak wynika z rozdzielnika decyzji Starosty [...] z dnia [...] maja 2019 r. nr [...] została ona doręczona stronom postępowania zaś do DZPK została ona przesłana do wiadomości.
DZPK pismem z dnia [...] maja 2019 r. wniósł odwołanie od wskazanej wyżej decyzji, w którym wniósł o uznanie za stronę w przedmiotowej sprawie i uchylenie zaskarżonej decyzji. Względem zaskarżonej decyzji podniesiono zarzuty:
- niezgodności decyzji ze studium uwarunkowań i zagospodarowania przestrzennego polegającą na usytuowaniu planowanego sposobu zagospodarowania działki [...][...] obręb [...], gm. [...] poprzez budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego na terenie rolnym nieprzeznaczonym do takiej funkcji,
- naruszenia art. 7 i 8 k.p.a. poprzez niewyjaśnienie wszystkich okoliczności sprawy, polegające na pominięciu okoliczności braku podstaw do przyjęcia uzasadnienia budowy domu mieszkalnego i budynku gospodarczo-magazynowego z częścią usługową wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną nie pełniącego funkcji i produkcji rolnej dla osoby nie będącej rolnikiem,