Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Halina Filipowicz-Kremis Sędziowie: Sędzia WSA Alicja Palus Sędzia WSA Gabriel Węgrzyn (spr.) po rozpoznaniu w Wydziale II w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 maja 2020 r. sprawy ze skargi K. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia oraz wezwania do jej uiszczenia i wykonania obowiązku wskazanego w tytule wykonawczym oddala skargę w całości.
Postanowieniem z [...] ([...]) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. (dalej "SKO"), po rozpatrzeniu zażalenia K. S. (dalej jako "skarżąca"), na postanowienie Wójta Gminy M. z [...] (nr [...]) przedmiocie nałożenia grzywny 10 000 zł w celu przymuszenia do wykonania egzekwowanego obowiązku:
uchyliło zaskarżone postanowienie w pkt 2 rozstrzygnięcia i wezwało skarżącą do wykonania obowiązku wskazanego w tytule wykonawczym nr [...] z dnia [...] wystawionym przez Wójta Gminy M., w terminie do dnia 30 X 2019 r. oraz zastrzegło, iż w razie niewykonania obowiązku w terminie, będą nakładane dalsze grzywny w tej samej kwocie, w pozostałej części zaskarżone postanowienie utrzymało w mocy.
SKO w motywach postanowienia wyjaśniło, że prawomocną decyzją Wójta Gminy M. z [...] (nr [...]), utrzymaną w mocy decyzją SKO z [...] ([...]), nakazano L. S. (małżonkowi skarżącej) jako współwłaścicielowi nieruchomości stanowiącej działkę nr [...], obręb N., gmina M., przywrócenie poprzedniego sposobu zagospodarowania części terenu działki wykorzystywanej na prowadzenie działalności gospodarczej, jako nieruchomości o charakterze rolniczym, w tym demontaż, usunięcie maszyn i narzędzi służących do produkcji kostki granitowej oraz usunięcie kamienia granitowego do produkcji kostki oraz składowanej kostki, w zakresie w jakim służą one jako surowce na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Wobec niewykonania przez zobowiązanego obowiązku prowadzone było w stosunku do zobowiązanego postępowanie egzekucyjne na podstawie tytułu wykonawczego nr [...] wystawionego przez właściwy organ dnia [...]. Zobowiązany jednak umową darowizny z [...] (akt notarialny rep. [...]) zbył przysługujący mu udział 4/12 w prawie własności nieruchomości nr [...] na rzecz skarżącej. Z uwagi na niewykonanie przez skarżącą przedmiotowego obowiązku Wójt gminy M., będący w niniejszej sprawie wierzycielem i organem egzekucyjnym, w dniu 30 VIII 2018 r. wystosował do skarżącej jako zobowiązanej upomnienie, w którym wezwał ją do wykonania obowiązku w terminie siedmiu dni od daty jego otrzymania. Mimo upływu wyznaczonego terminu obowiązek nie został wykonany. W konsekwencji wierzyciel dnia [...] wystawił na skarżącą tytuł wykonawczy nr [...] Jednocześnie postanowieniem z [...] (nr [...]) organ egzekucyjny nałożył na skarżącą grzywnę w celu przymuszenia w kwocie 10 000 zł, co zakwestionowała zażaleniem strona skarżąca. W ocenie SKO w okolicznościach sprawy postanowienie w przedmiocie grzywny należało uznać za prawidłowe. Jest bowiem bezsporne, że egzekwowany obowiązek nie został wykonany. Grzywna w celu przymuszenia jest zaś środkiem egzekucyjnym przymuszającym. Jej celem jest przede wszystkim doprowadzenie do wykonania obowiązku poprzez dolegliwość nałożonej na zobowiązanego grzywny, która ma skłonić zobowiązanego do wykonania określonego obowiązku o charakterze niepieniężnym. Obowiązkiem organu egzekucyjnego jest nałożenie grzywny w celu przymuszenia, która będzie na tyle dolegliwa, że przyczyni się bezpośrednio i natychmiastowo do wykonania nałożonego na osobę zobowiązaną zobowiązania przy uwzględnieniu jej sytuacji faktycznej (finansowej, materialnej). Wymierzając grzywnę organ egzekucyjny winien kierować się zasadą celowości i skuteczności podjętych działań. Grzywna ma bowiem być na tyle wysoka, aby w ocenie zobowiązanego nieopłacalnym było jej uiszczenie tylko dla odłożenia w czasie wykonania egzekwowanego obowiązku. Maksymalna wysokość grzywny jest w konkretnym przypadku uzasadniona biorąc pod uwagę, że nieruchomość zajęta jest na prowadzenie działalności gospodarczej (produkcja kostki brukowej). SKO zaznaczyło, że poprzednio stosowane grzywny wobec poprzednika prawnego - L. S., okazały się bezskuteczne. Nadto skarżąca, jako następca prawny, odpowiada za wykonanie egzekwowanego obowiązku. W ocenie SKO organ egzekucyjny trafnie uznał, że zastosowanie na obecnym etapie wobec skarżącej grzywny będzie środkiem mniej dolegliwym od wykonania zastępczego. Skarżąca nie była bezpośrednim adresatem poprzednich grzywien i jest to pierwszy środek egzekucyjny zastosowany w stosunku do jej osoby. Zastosowanie wobec skarżącej od razu wykonania zastępczego byłoby więc dla niej niekorzystne zważywszy na koszty, które mogą znacznie przekroczyć kwotę grzywny i pozbawienie skarżącej wpływu na sposób wykonania obowiązku. Jednocześnie SKO wyjaśniło, że dokonało zmiany postanowienia organu egzekucyjnego z uwagi na upływ terminu wyznaczonego do wykonania obowiązku (do 13 IX 2019 r.) i wyznaczyło termin jego wykonania do 30 X 2019 r.