1. Istotą i celem postępowania ze skargi na bezczynność (lub przewlekłe prowadzenie sprawy) jest doprowadzenie do załatwienia w formie procesowej sprawy administracyjnej bez przesądzania o sposobie (treści) załatwienia.
2. W sytuacji wniesienia skargi na bezczynność (bez zarzutu przewlekłości postępowania) po wydaniu przez organ aktu administracyjnego, sąd administracyjny oddala skargę. W takiej sytuacji nie ma obowiązku (ani podstawy) do stwierdzenia charakteru naruszenia prawa (art. 149 § 1 in fine ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Nie ma także podstawy do ewentualnego wymierzenia grzywny w oparciu o art. 149 § 2 p.p.s.a.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys (spr.), Sędziowie sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz, sędzia WSA Jacek Pruszyński, Protokolant st. sekretarz sądowy Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 15 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi R. O. na bezczynność Starosty K. w przedmiocie zmiany w operacie ewidencji gruntów oddala skargę
R. O. zarzucił Staroście K. bezczynność polegającą "na zaniechaniu przywrócenia (również w sensie technicznego odzwierciedlenia w ewidencji gruntów) zapisów o rolniczym przeznaczeniu gruntu, którego dotyczył prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 17 października 2013 r. w sprawie II SA/Bk 669/13 w terminie, o którym mowa w art. 286 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w zw. z § 1 tego przepisu oraz w zw. z art. 35 § 1 i 2 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego". W piśmie z dnia 2 stycznia 2015 r. sprecyzował, że przedmiotem zaskarżenia jest bezczynność, nie zaś niewykonanie wyroku sądu.
Skarżący wniósł o zobowiązanie organu do przywrócenia, również w sensie technicznego odzwierciedlenia w ewidencji gruntów, zapisów o rolniczym przeznaczeniu gruntu którego dotyczył wyrok sądu, stwierdzenia, że niezałatwienie sprawy w terminie miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz wymierzenia organowi grzywny i zasądzenia "kosztów procesu". Skarżący dowodził, że po wyroku sądu z dnia 17 października 2013 r., którym uchylono decyzje organów obydwu instancji, organ był zobowiązany do jego wykonania poprzez "przywrócenie właściwych zapisów dotyczących nieruchomości", tj. "poprzez przywrócenie zapisu, że nieruchomości te mają charakter nieruchomości o przeznaczeniu rolnym. Skoro bowiem uchylone zostały przez Wojewódzki Sąd Administracyjny akty administracyjne zmieniające przeznaczenie gruntu, którego dotyczył wyrok, z przeznaczenia rolnego na przeznaczenie oznaczone symbolem Ba - Teren przemysłowy, to wykonanie wyroku winno oznaczać przywrócenie (również w sensie technicznego odzwierciedlenia w ewidencji gruntów) zapisów o rolniczym przeznaczeniu gruntu".
Skarżący powoływał się na złożony w dniu 9 kwietnia 2014 r. wniosek o przywrócenie dotychczasowych klasoużytków na działkach nr [...] i [...] położonych w S.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podnosząc że po przeprowadzeniu ponownie postępowania i zebraniu materiału dowodowego została wydana w sprawie decyzja z dnia [...] maja 2014 r., od której R. O. wniósł odwołanie załatwione decyzją z dnia [...] sierpnia 2014 r. Wyjaśnił nadto, że wobec toczącego się postępowania, wezwanie do dokonania zmian ewidencyjnych zostało dołączone do akt sprawy, nie mogło zaś stanowić podstawy do dokonania zmian w ewidencji gruntów i budynków.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlegała oddaleniu.
Skarżący sprecyzował swoje żądanie jako skargę na bezczynność (k. 51), stąd badając formalne wymogi należało ustalić czy wcześniej wniósł zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie przewidziane w art. 37 § 1 k.p.a. Wymóg powyższy został spełniony, bowiem postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2014 r. (k. 13 akt sądowych) P. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w B. (dalej jako PWINGiK) z powołaniem się na art. 37 § 2 k.p.a. załatwił negatywnie zażalenie z dnia 31 lipca 2014 r. Zatem, wbrew stanowisku organu, brak było przeszkód prawnych do merytorycznego rozpoznawania skargi, przy czym wskazać trzeba, że w aktach sprawy brak jest zażalenia, postanowienia a także dowodu doręczenia postanowienia skarżącemu.