Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janina Guść (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Mariola Jaroszewska Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz Protokolant Starszy sekretarz sądowy Katarzyna Gross po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2011 r. na rozprawie sprawy ze skargi T. P. na bezczynność Starosty w sprawie udzielenia informacji publicznej 1. zobowiązuje Starostę do udzielenia informacji publicznej żądanej przez T. P. wnioskiem z dnia 24 marca 2011 r. bądź wydania decyzji o odmowie udzielenia takiej informacji, w terminie 14 dni od daty zwrotu akt administracyjnych wraz z wyrokiem ze stwierdzeniem jego prawomocności; 2. stwierdza, że bezczynność organu nie nastąpiła z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasądza od Starosty Wejherowskiego na rzecz skarżącego T. P. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
W piśmie z dnia 24 marca 2011 r. T. P., powołując się na prawo dostępu do informacji publicznej, zwrócił się do Starosty W. o udzielenie informacji o wysokości średniego odszkodowania za grunty zajęte pod drogi publiczne na mocy ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U z 2008 r., nr 193, poz. 1194 ze zm.) w latach 2009 i 2010 dla miasta R. oraz ewentualnie dostarczenia mu zestawień dotyczących odszkodowań, wraz z wyszczególnieniem dat ich przyznania, adresów oraz cen metra kwadratowego.
W pisemnej odpowiedzi z dnia 20 kwietnia 2011 r. organ odmówił udzielenia takiej informacji, wskazując, że nie jest to informacja publiczna, bowiem odszkodowanie jest ustalane w drodze decyzji administracyjnej, skierowanej do indywidualnie oznaczonego adresata.
T. P. w dniu 5 maja 2011 r. wniósł do Wojewody odwołanie "od decyzji Starosty W. z dnia 20 kwietnia 2011 r. w przedmiocie odmowy udzielenia informacji publicznej".
Wojewoda uznał się za niewłaściwego do rozpatrzenia przedmiotowej sprawy i odesłał akta sprawy do Starosty W., wskazując, iż starosta winien pouczyć wnioskodawcę o prawnych możliwościach kwestionowania zajętego stanowiska.
W związku z powyższym, w dniu 9 czerwca 2011 r. skarżący zwrócił się do organu z prośbą o przesłanie mu stosownego pouczenia o możliwości złożenia środka odwoławczego na odmowę udostępnienia przez Starostę W. informacji publicznej z dnia 20 kwietnia 2011 r.
Pismem z dnia 27 czerwca 2011 r. organ ponownie poinformował skarżącego, że żądana przez niego informacja nie stanowi informacji publicznej, więc nie mają zastosowania środki odwoławcze przewidziane w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.).
T. P. pismem z dnia 14 lipca 2011 r. wniósł o wydanie decyzji o odmowie udzielenia informacji publicznej w trybie k.p.a. Organ w odpowiedzi, pismem z dnia 19 lipca 2011 r. ponownie udzielił wyjaśnień wskazując, że żądana informacja nie należy do kategorii informacji publicznej, a co za tym idzie, odmowa jej udostępnienia nie podlega reżimowi ustawy o dostępie do informacji publicznej, a zatem przepis art. 16 ustawy nie znajduje zastosowania.
T. P. wniósł skargę na bezczynność Starosty W. w udzieleniu informacji publicznej i wniósł o zobowiązanie Starosty W. do udostępnienia informacji, o które wnioskował, w terminie 14 dni od dnia doręczenia organowi odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy.
W uzasadnieniu skargi skarżący powołał się na treść art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, zgodnie z którym osoby fizyczne mają uprawnienia do wglądu do dokumentów urzędowych. Dokument urzędowy oznacza zgodnie z art. 6 ust. 2 tej ustawy treść oświadczenia woli lub wiedzy utrwaloną i podpisaną w dowolnej formie przez funkcjonariusza publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz.U. Nr 88, poz. 553 ze zm.), w ramach jego kompetencji, skierowaną do innego podmiotu lub złożoną do akt sprawy. Według skarżącego decyzja jest dokumentem urzędowym, który został podpisany przez funkcjonariusza publicznego. W konsekwencji, jedyną podstawą do odmowy udzielenia informacji mogą być ograniczenia wynikające z art. 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej, które w przedmiotowej sprawie nie zachodzą. Przepis art. 5 ust. 3 ustawy zakazuje wprost ograniczania dostępu do informacji o sprawach rozstrzyganych w postępowaniu sądowym bądź administracyjnym, jeśli przedmiot postępowania dotyczy władz publicznych, podmiotów wykonujących zadania publiczne albo osób pełniących funkcje publiczne (w zakresie wynikającym z tych funkcji). Dopuszczalne ograniczenia dostępu do informacji publicznej w zakresie toczących się postępowań sądowych i administracyjnych nie obejmuje również kwestii związanych z organizacją i pracą organów prowadzących postępowanie (art. 5 ust. 4 ustawy o dostępie do informacji publicznej).