Sprawa ze skargi na bezczynność Prezydenta Miasta C. w przedmiocie wypłaty zaliczki na poczet odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Łucja Franiczek (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Matan, Sędzia WSA Artur Żurawik, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 8 czerwca 2018 r. sprawy ze skargi G.P. na bezczynność Prezydenta Miasta C. w przedmiocie wypłaty zaliczki na poczet odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną 1. stwierdza bezczynność organu, która miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, 2. umarza postępowanie w zakresie zobowiązania organu do podjęcia czynności, 3. oddala skargę w pozostałej części, 4. zasądza od Prezydenta Miasta C. na rzecz skarżącego kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/3

Decyzją z dnia [...] r. Wojewoda Śląski orzekł o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej - budowy przedłużenia Al. [...] do ul. [...] oraz rozbudowy drogi wojewódzkiej nr [...], obejmującej m.in. działkę nr 1/1 o pow. 0,0042 ha, powstałą z podziału działki nr 1, położoną w Częstochowie, stanowiącą własność skarżącego G. P. Decyzji tej nadano rygor natychmiastowej wykonalności, a stała się ona ostateczna na mocy decyzji Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 26 października 2016 r.

Następnie Wojewoda Śląski decyzją z dnia [...] r. ustalił odszkodowanie w wysokości 5.334 zł na rzecz skarżącego, zobowiązując do jego wypłaty Prezydenta Miasta C. jako zarządcę drogi wojewódzkiej.

Skarżący wniósł odwołanie od powyższej decyzji i pismem z dnia

6 października 2017 r. wystąpił do Prezydenta Miasta C. o wypłatę odszkodowania w bezspornej wysokości.

Kolejnym pismem z dnia 17 października 2017 r., które wpłynęło do organu w dniu 18 października 2017 r. skarżący sprecyzował żądanie, domagając się wypłaty zaliczki w wysokości 70 % ustalonego odszkodowania.

W odpowiedzi Z-ca Naczelnika Wydziału Mienia i Nadzoru UM w C. pismem z dnia 6 listopada 2017 r. poinformowała skarżącego o braku podstaw do wypłaty odszkodowania do czasu rozpatrzenia odwołania od decyzji o ustaleniu odszkodowania.

Pismem z dnia 20 listopada 2017 r. skarżący ponownie wezwał organ do wypłaty 70 % ustalonej kwoty odszkodowania na podstawie art. 12 ust. 5a specustawy drogowej.

Jednakże pismem z dnia 30 listopada 2017 r. poinformowano skarżącego o braku możliwości wypłaty zaliczki.

W tym stanie rzeczy skarżący w dniu 10 stycznia 2018 r. wniósł za pośrednictwem organu I instancji ponaglenie na niezałatwienie jego wniosku, a następnie w dniu 14 marca 2018 r. złożył za pośrednictwem tego organu skargę do sądu administracyjnego na bezczynność, polegającą na zaniechaniu wypłaty zaliczki w wysokości 70 % odszkodowania.

Skarżący zarzucając naruszenie art. 12 ust. 5a ustawy drogowej, wniósł o:

1) zobowiązanie organu do załatwienia sprawy w wyznaczonym terminie,

2) stwierdzenie, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania,

3) przyznanie na jego rzecz sumy pieniężnej do wysokości połowy kwoty, określonej w art. 154 § 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.).

Po zrelacjonowaniu przebiegu postępowania skarżący podniósł, że wniosek został złożony w dniu 12 września 2017 r., stąd wypłata winna nastąpić w dniu 5 listopada 2017 r., ewentualnie najpóźniej w dniu 17 listopada 2017 r. w związku z uzupełnieniem wniosku w dniu 17 października 2017 r. Z literalnego brzmienia przepisu art. 12 ust. 5a ustawy, nie wynika bowiem, aby warunkiem wypłaty zaliczki była ostateczność decyzji o ustaleniu odszkodowania. Dla poparcia stanowiska skarżący odwołał się do poglądu wyrażonego w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 lipca 2017 r., sygn. akt I OSK 2801/15.

W odpowiedzi na skargę organ administracji wniósł o jej oddalenie i zasądzenie od skarżącego kosztów zastępstwa prawnego.

Strona 1/3