W kontekście tych ustaleń przyjdzie stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie było żadnych informacji potwierdzających, czy nawet sugerujących to, że nieruchomość nr 1 (wraz z [...]) stała się z dniem [...] r. własnością Gminy L. Wobec tego, Wojewoda Śląski, nie dysponując informacjami potwierdzającymi nabycie przez Gminę L. wskazanej nieruchomości nie był zobowiązany do podjęcia z urzędu postępowania w sprawie wydania decyzji komunalizacyjnej. Postępowanie takie nie mogło też zawisnąć "automatycznie", bez dokonania określonych prawem czynności przez organ, w tym zawiadomienia stron, w szczególności Gminy L. Zatem w dniu [...] r. postępowanie nie zostało wszczęte.
Podobnie rzecz się ma z wnioskiem Gminy z 7 maja 2019 r., którego treścią było żądanie wydania decyzji komunalizacyjnej odnośnie działki nr 1. We wniosku tym nie wskazano żadnych okoliczności świadczących o nabyciu przez Gminę L. tej nieruchomości w trybie art. 5 ust. 1 ustawy. Zakwestionowano jedynie posiadanie przez "B." udokumentowanego prawa podmiotowego do władania gruntem i [...], wywodząc stąd skutek w postaci zaistnienia przesłanek komunalizacji ex lege na rzecz wnioskodawczyni. Wojewoda Śląski nie zaakceptował tego stanowiska, w efekcie tego nie podjął formalnie postępowania na podstawie art. 17a ust. 3 w zw. z art. 5 ust. 1 ustawy. Postępowanie takie, podobnie jak w poprzednim przypadku, nie mogło zawisnąć "automatycznie", bez dokonania określonych prawem czynności przez organ, w tym zawiadomienia stron, w tym Gminy L. W szczególności zaś, ze względu na ustawowe zagwarantowanie prawa do wszczęcia tego postępowania z urzędu przez wojewodę, nie mogło zostać związane bez jego woli, nawet jeśli wniosek w tym zakresie złożyła gmina dysponująca interesem prawnym. Zatem w dniu [...] r. postępowanie komunalizacyjne także nie zostało wszczęte.
Co do bezczynności, która miałaby polegać na niewydaniu postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania, to trzeba zauważyć, że szczególny tryb podejmowania postępowania " z urzędu" , o czym mowa w art. 17a ust. 3 ustawy, wyklucza możliwość odmowy jego wszczęcia w drodze postanowienia. Wynika to wyraźnie z treści art. 61 § 1 k.p.a.: Gdy żądanie, o którym mowa w art. 61, zostało wniesione przez osobę niebędącą stroną lub z innych uzasadnionych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte, organ administracji publicznej wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania. A więc jedynie wtedy, gdy żądanie wszczęcia dotyczy postępowania wszczynanego na wniosek, jest możliwe wydanie takiego postanowienia.
Wobec tego, skoro nie doszło do wszczęcia postępowania komunalizacyjnego, jak również nie było obowiązku wydania postanowienia odmawiającego wszczęcia na podstawie art. 61 § 1 k.p.a stan bezczynności nie zaistniał.
W kontekście poczynionych wyżej ustaleń nie znajdują uzasadnienia zarzuty podnoszone w skardze, jak i wnioski w niej sformułowane.
W tym stanie rzeczy skarga podlegała oddaleniu na podstawie art. 151 p.p.s.a.