Sprawa ze skargi na bezczynność [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. w przedmiocie dokonania oceny stanu technicznego obiektu
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Włodzimierz Kubik (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Ewa Krawczyk, Sędzia WSA Rafał Wolnik, Protokolant sekr. sąd. Elwira Massel, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 stycznia 2010 r. sprawy ze skargi K. L. na bezczynność [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. w przedmiocie dokonania oceny stanu technicznego obiektu oddala skargę

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] r. K. L. wniosła skargę na bezczynność [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. (dalej [...]WINB) w sprawie dotyczącej dobudowanego w [...] roku do istniejącej altany pomieszczenia gospodarczego służącego do prowadzenia działalności ogrodniczej. Bezczynności [...]WINB skarżąca upatrywała w wydaniu przez niego decyzji z dnia [...]roku znak: [...], którą uchylona została decyzja Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Z. (dalej PINB), a sprawa została skierowana do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. Tym samym organ nie zakończył toczącego się od [...] roku postępowania, które w opinii skarżącej powinno zostać umorzone, gdyż stanowiące jego przedmiot pomieszczenie gospodarcze zostało przez nią rozebrane kilka lat temu. W miejsce tego pomieszczenia zostało postawione "zadaszenie z falistego plastyku", wsparte na kilku kątownikach, chroniące zachodnią ścianę altany przed śniegiem i deszczem. W uzasadnieniu skargi K.L. podała, że decyzja [...]WINB nie spełnia wymogów decyzji przekazującej sprawę do ponownego rozpatrzenia przez PINB, bowiem jej uzasadnienie w części odnosi się do innego toczącego się równolegle postępowania. Organ nie wziął także pod uwagę, że pozostawione po rozebranym pomieszczeniu gospodarczym zadaszenie służy do ochrony rozdzielni prądu za pośrednictwem której dostarczany jest prąd do budynku na sąsiedniej działce.

W odpowiedzi na skargę [...]WINB wniósł o jej oddalenie jako bezzasadnej. Wskazał, że skarżąca niezależnie od skargi na bezczynność organu wniosła także odrębną skargę na jego decyzję ostateczną z dnia [...] r. znak. : [...]

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie. W pierwszym rzędzie należało ocenić dopuszczalność wniesionej skargi w świetle uregulowania zamieszczonego w art.3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej p.p.s.a.). Z przepisu tego wynika, że zakres przedmiotowy skargi na bezczynność wyznaczają postanowienia art. 3 § 2 pkt 1 - 4 tej ustawy. Tak więc zaskarżenie bezczynności organu administracji publicznej jest dopuszczalne w takim zakresie, w jakim dopuszczalne jest z mocy powyższych przepisów zaskarżenie decyzji, postanowień oraz innych aktów i czynności, a zatem z tego punktu widzenia należało uznać wniesioną skargę za dopuszczalną. W ocenie Sądu skarżąca wywiązała się także z wynikającego z art. 52 § 1 p.p.s.a. obowiązku wyczerpania środków zaskarżenia, bowiem dwoma pismami z dnia [...] roku i dnia [...] roku wystąpiła do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego w W. ze skargą na przewlekłe załatwianie spraw przez [...]WINB. W szczególności zaś drugie z tych pism należało potraktować jako wniesione w trybie art. 37 k.p.a. zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie

Mimo dopuszczalności wniesioną skargę należało uznać jednak za bezzasadną. Wskazać należy, że w wyroku uwzględniającym skargę na bezczynność sąd administracyjny stosownie do art. 149 p.p.s.a. władny jest jedynie do zobowiązania organu do wydania w określonym terminie aktu administracyjnego (decyzji bądź postanowienia), podjęcia określonej czynności z zakresu administracji publicznej dotyczącej obowiązków wynikających z przepisów prawa lub wydania w indywidualnej sprawie interpretacji podatkowej ( art. 3 § 2 pkt 1 - 4a p.p.s.a.). Skarżąca zarzuciła bezczynność organowi II instancji w sprawie której przedmiotem była ocena legalności dobudowanej przez nią wiaty gospodarczej do budynku letniskowego, a zatem w sprawie kończącej się decyzją administracyjną. W przedmiotowej sprawie [...]WINB w dniu [...] roku wydał decyzję administracyjną opartą na przepisie art. 138 § 2 k.p.a., którą doręczono skarżącej w dniu [...] roku, a więc w okresie bezpośrednio poprzedzającym wniesienie skargi na bezczynność organu. Powyższa okoliczność powoduje, ze brak jest podstaw do postawienia [...]WINB zarzutu bezczynności w przedmiotowej sprawie. Sąd uznał, że brak było również podstaw do umorzenia postępowania sądowego w tej sprawie w oparciu o art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. z uwagi na jego bezprzedmiotowość. W szczególności w sprawie nie mogła znaleźć zastosowania uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 listopada 2008r., I OPS 6/08 (ONSAiWSA z 2009 r. z. 4, poz. 63), gdyż odnosi się ona do odmiennej sytuacji faktycznej, w której organ pozostający w bezczynności wydał decyzję po wniesieniu skargi.

Biorąc pod uwagę żądania skargi oraz jej uzasadnienie stwierdzić należy, że bezczynność organu nadzoru budowlanego skarżąca utożsamia z przewlekłością toczącego się postępowania. W związku z tym należy jej wyjaśnić, że mogła ona poddać kontroli sądu administracyjnego tę kwestię poprzez wniesienie skargi na wydaną w sprawie decyzję kasacyjną. Środka tego jednak skarżąca skutecznie nie wykorzystała, gdyż jej skarga na decyzję [...]WINB z dnia [...] roku znak: [...]została odrzucona prawomocnym postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 26 października 2009 roku, sygn. akt II SA/Gl 799/09.

W tym stanie rzeczy skoro nie ulega wątpliwości, że w kontrolowanym postępowaniu [...]WINB nie pozostawał w dacie wniesienia skargi w stanie bezczynności, Sąd był zobligowany w oparciu o przepis art. 151 p.p.s.a. orzec jak w sentencji.

Strona 1/1