Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Wieczorek (spr.) Asesor WSA Jarosław Piątek Protokolant st.sekr.sąd. Elżbieta Dzięcielewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi J.M. na bezczynność Wojewody w przedmiocie rozpoznania wniosku I. zobowiązuje Wojewodę do załatwienia wniosku z dnia [...]r., - w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania akt administracyjnych sprawy wraz z odpisem prawomocnego wyroku Sądu, II. stwierdza, że Wojewoda dopuścił się bezczynności, która miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, III. oddala skargę w pozostałym zakresie.
I. Pismem z dnia [...] maja 2016 r. S.S., reprezentowany przez pełnomocnika w osobie wnuka J.M., powołując się na przepis art. 3 § 2 pkt 9 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Ppsa) złożył skargę na "bezczynność Wojewody (znak: [...]) w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o uzyskanie rekompensaty z tytułu pozostawienia mienia poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej".
Wniósł o orzeczenie na podstawie art. 149 § 1a i 1b Ppsa, iż bezczynność organu nastąpiła z rażącym naruszeniem prawa oraz orzeczenie o istnieniu uprawnienia w postaci prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez jego ojca A.S. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (w województwie wileńskim, powiecie mołodeczańskim, gminie wiejskiej [...]). Ponadto, na podstawie art. 149 § 2 Ppsa o orzeczenie od organu sumy pieniężnej w maksymalnej wysokości, określonej powyższym przepisem.
W uzasadnieniu wskazał, że stosownie do przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 stycznia 1998 r. w sprawie sposobu zaliczania wartości nieruchomości pozostawionych za granicą na pokrycie ceny sprzedaży nieruchomości lub opłat za użytkowanie wieczyste oraz sposobu ustalania wartości tych nieruchomości (Dz.U. Nr 9, poz. 32), w dniu [...] września 1998 r. złożył w ówczesnym Urzędzie Rejonowym dokumenty dotyczące uprawnień do ekwiwalentu za mienie nieruchome pozostawione poza granicami kraju, w następstwie czego 22 września 1998 r. otrzymał pokwitowanie i potwierdzenie rejestracji tychże dokumentów pod sygnaturą [...], o numerze [...] ( załączniki nr 2 i 3 skargi ). Od tamtego czasu ani ten organ ani jego następcy prawni nie dokonali żadnych czynności mających na celu ich rozpatrzenie, a w konsekwencji zakończenie sprawy.
Mając powyższe na uwadze 23 listopada 2015 r. ( a więc 17 lat po zainicjowaniu przedmiotowego postępowania) złożył w Delegaturze Urzędu Wojewódzkiego wniosek, o którym mowa w art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 8 lipca 2008 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej ( tzw. ustawa zabużańska ), celem ujawnienia w rejestrze, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy.
W następstwie jego wniesienia otrzymał od Wojewody quasi postanowienie wzywające do przesłania uwierzytelnionej kserokopii dokumentów, których (nieuwierzytelnione) kopie organ ten posiada w zasobie archiwalnym. Mimo, iż pismo Wojewody nie spełniało wymogów postanowienia wykonał treść powyższego quasi postanowienia przesyłając, uwierzytelnione kserokopie do Wojewody, który zlekceważył miesięczny termin na załatwienie sprawy, wynikający z art. 35 § 3 Kpa. Z tych przyczyn, stosownie do art. 37 §1 Kpa w zw. z art. 9 ustawy zabużańskiej, w dniu 15 lutego 2016 r. skierował do Ministra Skarbu Państwa zażalenie na niezałatwienie sprawy w ustawowym terminie i zlekceważenie obowiązku, o którym mowa w 36 Kpa. W odpowiedzi na to zażalenie Minister, pismem z dnia [...] kwietnia 2016 r. znak: [...], stwierdził, iż postępowanie dotyczące ujawnienia przez właściwego wojewodę w rejestrze, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy zabużańskiej, wybranej formy realizacji prawa do rekompensaty, nie jest postępowaniem administracyjnym i odmówił rozpatrzenia zażalenia.