Nie ulega przy tym wątpliwości, że organ wydał w/w decyzję administracyjną już po wniesieniu do sądu skargi na jego bezczynność. Jak wynika z akt sprawy, skarga została złożona za pośrednictwem organu w dniu 17 października 2014r., natomiast decyzję administracyjną wydano 30 stycznia 2015r.
Wydanie decyzji, jak to miało miejsce w rozpatrywanej sprawie, nie zwalnia sądu z obowiązku orzekania w przedmiocie stwierdzenia, czy bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Obowiązek ten wynika z art. 149 § 1 zd. 2 p.p.s.a. Oceniając powyższy aspekt sprawy sąd uznał, iż bezczynność organu nie miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa (pkt I wyroku). Ocena ta wynika z zaistniałych okoliczności po złożeniu wniosku skarżących z dnia 29 stycznia 2014r., które doprowadziły do opóźnienia i znacznie zmniejszają winę organu w niezachowaniu ustawowego terminu do załatwienia sprawy. Dotyczy to w szczególności ustalenia, że żądanie składane przez wnioskodawców w sprawie prowadzonego i zakończonego wydaniem decyzji z dnia 30 stycznia 2015 r. postępowania były przedmiotem tylko jednego z kilku procedowanych przez wydziały i referaty Urzędu Miejskiego w K. na przestrzeni ostatnich lat postępowań, które zdaniem zarówno organu, innych organów administracji (m.in. postanowienie nr [...] Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego) jak również Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie (wyrok z dnia 15 marca 2012 r., sygn. akt III SA/Kr 614/11) mają charakter cywilno-prawny, ponieważ dotyczą konfliktu sąsiedzkiego. Zaangażowanie wielu urzędników w ciągle ponawianą tożsamą sprawę w znaczny sposób utrudniło działanie organu. Niemniej jednak sporne postępowanie było, w ocenie Sądu, prowadzone z rzetelnością i skrupulatnością mającą na celu wydanie jednoznacznego, nie budzącego wątpliwości rozstrzygnięcia. O powyższych utrudnieniach i skomplikowaniu świadczą w pełni informacje podane w odpowiedzi na skargę tj. jak wyżej podano przekazanie wniosku Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego, przeprowadzenie wizji w terenie, konieczność analizy obszernej dokumentacji dotyczącej wykorzystania spornego obszaru na prowadzoną działalność gospodarczą ze względu na trwający od 2007r. konflikt sąsiedzki między skarżącymi a właścicielem działki nr [...], wątpliwości prawne związane z uchwałą dot. miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zatem w pozostałym zakresie dotyczącym wniosku o wymierzenie grzywny skarga została oddalona.
O kosztach orzeczono na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 § 2 p.p.s.a. (pkt IV wyroku). Koszty te obejmują zarówno zwrot poniesionych przez skarżących kosztów co do rozpatrywanej skargi, jak i należnego skarżącym zwrotu wydatków w sprawie zakończonej do sygn. II OZ 221/15, co do których NSA nakazał zasądzić koszty wynikłe ze sprawy dotyczącej wniosku o wymierzenie grzywny za nieprzekazanie skargi w terminie, przy rozpoznaniu niniejszej skargi na bezczynność.
Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w wyroku.