Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Bator Sędzia WSA Krystyna Daniel Sędzia WSA Beata Łomnicka(spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 4 września 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. F. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Z. w załatwieniu wniosku z dnia 22 marca 2019 r. o udostępnienie informacji publicznej oddala skargę
A. F. we wniosku z 22 marca 2019 r. (data wpłynięcia do organu) zażądał od Powiatowego Inspektor Nadzoru Budowlanego udzielenia informacji publicznej poprzez przesłanie kserokopii w postaci ostatecznej decyzji o pozwoleniu na użytkowanie drogi ul. [...] na dz. ew. nr [...] obr. [...] w Z..
Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego, w odpowiedzi na powyższy wniosek, pismem z dnia 25 kwietnia 2019 r. znak: [...] poinformował wnioskodawcę, że nie dysponuje żądaną informacją. Ponadto wyjaśnił, że do 2000 r. organem właściwym do wydania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie był Burmistrz Miasta Z., a w latach 2000-2003 organem właściwym w tym zakresie był starosta.
Następnie A. F. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na bezczynność ww. organu administracyjnego w załatwieniu przedmiotowego wniosku. Skarżący wniósł o uwzględnienie skargi, orzeczenie czy bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, przyznanie na jego rzecz sumy pieniężnej w wysokości połowy kwoty z art. 154 § 6 p.p.s.a. oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania. W uzasadnieniu skargi A. F. zawarł rozważania na temat dostępu do informacji publicznej jako konstytucyjnego prawa, zasad i trybu udzielania informacji publicznej.
W odpowiedzi na skargę Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wniósł o jej odrzucenie, ewentualnie o oddalenie wskazując na brak bezczynności w sprawie w związku z poinformowaniem wnioskodawcy w dniu 25 kwietnia 2019 r. o sposobie załatwienia jego wniosku. Organ wskazał wnioskodawcy, że nie jest możliwe, aby udzielił informacji, której nie posiada.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2107), sądy administracyjne kontrolują działalność administracji publicznej pod względem zgodności z prawem (materialnym - określającym prawa i obowiązki stron oraz procesowym - regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej), nie są przy tym związane - w myśl przepisu art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 718), dalej "p.p.s.a." - zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, co daje Sądowi podstawę i zarazem obliguje do wzięcia z urzędu pod uwagę wszelkich naruszeń prawa.
Zgodnie z przepisem art. 149 § 1 p.p.s.a. sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4 albo na przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 4a: 1) zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu, interpretacji albo do dokonania czynności; 2) zobowiązuje organ do stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa; 3) stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania. Zgodnie z § 1a art. 149 jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Z kolei § 1b stanowi, że sąd, w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1 i 2, może ponadto orzec o istnieniu lub nieistnieniu uprawnienia lub obowiązku, jeżeli pozwala na to charakter sprawy oraz niebudzące uzasadnionych wątpliwości okoliczności jej stanu faktycznego i prawnego. Na podstawie § 2 art. 149 sąd, w przypadku, o którym mowa w § 1, może ponadto orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 lub przyznać od organu na rzecz skarżącego sumę pieniężną do wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6. Zgodnie z art. 151 p.p.s.a w razie nieuwzględnienia skargi w całości lub w części sąd oddala skargę w całości albo w części.