Dnia 28 września 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Jolanta Rosińska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Sieniuć, Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski, Protokolant Sekretarz sądowy Izabela Bielińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 września 2017 roku sprawy ze skargi M. H. Redaktor Naczelnej "A" w P. na bezczynność A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1) zobowiązuje A Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. do załatwienia wniosku strony skarżącej z dnia 4 kwietnia 2017 roku w terminie 14 dni od daty uprawomocnienia się wyroku; 2) stwierdza, że bezczynność A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. miała miejsce bez rażącego naruszenia prawa; 3) oddala skargę w pozostałym zakresie; 4) zasądza od A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. na rzecz strony skarżącej kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. LS
Pismem z dnia 11 maja 2017 r. M. H. Redaktor Naczelna "A" w P. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na bezczynność A Spółki z o.o. z siedzibą w P. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej na wniosek z dnia 4 kwietnia 2017 r. We wniosku tym skarżąca zwróciła się o udzielenie informacji dotyczącej ilości osób zatrudnionych w A Spółce z o.o. w 2017 r., zajmowanych przez te osoby stanowiskach oraz łącznej kwoty brutto z tytułu wynagrodzeń tych osób. W odpowiedzi na wniosek skarżącą poinformowano, że żądana informacja nie stanowi informacji publicznej, osoby których dotyczy zapytanie nie pełnią funkcji publicznych, nadto udzielenie tej informacji mogłoby doprowadzić do daleko posuniętej identyfikacji osób zatrudnionych naruszając tym samym ich prywatność. Wobec tego skarżąca wskazała, że Spółka wbrew obowiązkowi wynikającemu z ustawy o dostępie do informacji publicznej nie udostępniła informacji publicznej mimo, że jest organem ustawowo do tego zobowiązanym. Podkreśliła, że A jest Spółką ze 100% udziałem miasta P., a na czele zgromadzenia wspólników stoi Prezydent Miasta P. Spółka nie odmówiła także udzielenia informacji publicznej w drodze decyzji administracyjnej. Zdaniem skarżącej prawo do wnioskowania o informację publiczną posiada każdy obywatel, wskazała przy tym, że jako dziennikarz jest rzecznikiem opinii publicznej i występuje jako reprezentant obywateli, pełniąc tym samym szczególną misję. Brak odpowiedzi ze strony organu uniemożliwia wykonywanie jej pracy, a obywatelom uzyskanie rzetelnej informacji. W związku z powyższym strona wniosła o ukaranie organu grzywą oraz zwrot kosztów postępowania sądowego.
W odpowiedzi na skargę Prezes Zarządu A Spółki z o. o. wniósł o jej oddalenie. W uzasadnieniu zajętego stanowiska wyjaśniono, że Spółka udzieliła skarżącej odpowiedzi na wiadomość e-mail z dnia 4 kwietnia 2017 r. podając, że informacja o liczbie zatrudnionych pracowników, wysokości pobieranego przez nich wynagrodzenia za pracę, nie stanowi informacji publicznej w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej. Powołując się na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie organ dodał, że w przypadku gdy dana sprawa nie dotyczy informacji publicznej, to wydanie decyzji administracyjnej odmownej jest zbędne - wystarczy pismo informacyjne (wyrok NSA w Warszawie z dnia 10 stycznia 2007 r., I OSK 50/06).
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest zasadna.
W pierwszej kolejności wskazać należy, iż stosownie do art. 21 ustawy o dostępie do informacji publicznej do skarg rozpatrywanych w postępowaniach o udostępnienie informacji publicznej stosuje się przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Z kolei w myśl art. 3 § 2 pkt 8 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz.U. z 2016r., poz. 718 ze zm.), powoływanej dalej jako p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1 - 4a. Nie można zatem mieć wątpliwości co do kognicji sądu administracyjnego w niniejszej sprawie.