Dnia 27 lipca 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zygmunt Zgierski (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Rosińska, Sędzia WSA Barbara Rymaszewska, , Protokolant Referent stażysta Aleksandra Banasiak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lipca 2018 roku sprawy ze skargi K. P. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta Miasta Ł. w przedmiocie nakazania przywrócenia stanu poprzedniego 1. stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta Miasta Ł. miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa, 2. przyznaje od Prezydenta Miasta Ł. na rzecz K. P. sumę pieniężną w wysokości 2500 (dwa tysiące pięćset) złotych, 3. zasądza od Prezydenta Miasta Ł. na rzecz K. P. kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. a.bł.
II SAB/Łd 81/18
Uzasadnienie
Pismem z dnia 12 kwietnia 2018 r. K.P. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na przewlekłe prowadzenie postepowania przez Prezydenta Miasta Ł.. Jednocześnie wniósł o:
1/ stwierdzenie, że Prezydent Miasta Ł. dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania,
2/ zobowiązanie Prezydenta Miasta Ł., aby w terminie określonym przez Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłego hydrologa i ewentualnie innych dowodów, jakie Sąd uzna za konieczne celem ustalenia, czy zwężenie rowu miało miejsce, a jeśli tak, to jaki wpływ na stan wód na gruncie K.P. miało to zwężenie, w szczególności czy zmiana stanu wód dokonana została ze szkodą dla gruntów K.P.,
3/ przyznanie od Prezydenta Miasta Ł. na rzecz K.P. sumy pieniężnej, o której mowa w art. 149 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U,. z 2018 r. poz. 1302), dalej p.p.s.a, w maksymalnej dopuszczalnej wysokości,
4/ zasądzenie od Prezydenta Miasta Ł. na rzecz skarżącego kosztów postępowania.
W uzasadnieniu skargi wskazano, że w 2014 r. K.P. zwrócił się do Prezydenta Miasta Ł. o "interwencję" w sprawie udrożnienia kanału wodnego zlokalizowanego w Ł. przy ul. A, zablokowanego i niszczonego przez właścicielkę tej posesji, tj. o wszczęcie postępowania i wydanie decyzji, o której mowa w art. 29 ust. 3 obowiązującej wówczas ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz.U. z 2017 r. poz. 1121 ze zm.). Prezydent Miasta Ł., po wszczęciu i przeprowadzeniu postępowania, wydał w sprawie jak dotąd następujące decyzje:
1/ decyzję z dnia [...].,
2/ decyzję z dnia [...],
3/ decyzję z dnia [...],
4/ decyzję z dnia [...],
5/ decyzję z dnia [...].,
6) decyzję z dnia [...].
Mocą każdej z ww. decyzji odmówiono nakazania właścicielce nieruchomości sąsiedniej przywrócenia stanu poprzedniego lub wykonania urządzeń zapobiegających szkodom.
W wyniku odwołań wnoszonych przez skarżącego wszystkie wymienione decyzje zostały uchylone przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., a sprawa była przekazywana do ponownego rozpoznania organowi I instancji.
Do chwili obecnej organ odwoławczy wydał następujące decyzje uchylające i przekazujące sprawę do ponownego rozpoznania :
1/ decyzję z dnia [...],
2/ decyzję z dnia [...],
3/ decyzję z dnia [...],
4/ decyzję z dnia [...],
5/ decyzję z dnia [...],
6/ decyzję z dnia [...].
Obecnie sprawa toczy się ponownie przed organem I instancji.
Zdaniem skarżącego postępowanie prowadzone jest przez organ I Instancji w sposób przewlekły. Postępowanie wszczęte w 2014 r., mimo upływu niemalże 4, lat nie zostało zakończone, a wnioskodawca nie doczekał się w tej sprawie decyzji ostatecznej. Taki stan rzeczy jest wynikiem postawy organu I instancji, który nie stosuje się do zaleceń organu odwoławczego i nie przeprowadza kluczowego dla sprawy dowodu w postaci zasięgnięcia opinii biegłego z zakresu hydrologii, który mógłby jednoznacznie ustalić, czy zachodzą przesłanki do administracyjnoprawnej ochrony interesu prawnego skarżącego, przewidziane w ustawie - Prawo wodne. Biegły taki - w myśl uzasadnień wydanych przez organ odwoławczy decyzji - miałby za zadanie wydanie opinii, czy działania podjęte przez właścicielkę posesji przy ul. A w Ł., polegające na zwężeniu światła kanału odprowadzającego wodę, miały wpływ na zmianę stanu wód na posesji K.P. oraz na powstanie szkód spowodowanych kolejnymi podtopieniami występującymi na jego nieruchomości.