Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Witold Falczyński (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia SO del. Arkadiusz Mrowiec, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski, Protokolant Referent Bartłomiej Maciak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 26 lutego 2015 r. sprawy ze skargi T. K. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Starostę w przedmiocie pozwolenia na budowę oddala skargę.
T. K. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na przewlekłość postępowania Starosty w sprawie wniosku z dnia 10 września 2012 r. w przedmiocie udzielenia pozwolenia na budowę domku rekreacyjnego na działce nr [...] w [...]. Skarżący zwrócił się o uznanie przewlekłości w prowadzeniu przez Starostę przedmiotowego postępowania oraz o wydanie wyroku nakazującego temu organowi wydanie wnioskowanej decyzji na podstawie art. 35 ust. 4 ustawy Prawo budowlane.
W uzasadnieniu skargi skarżący wyjaśnił, że wspomnianym na wstępie wnioskiem z dnia 10 września 2012 r. po raz kolejny zwrócił się do Starosty o wydanie pozwolenia na budowę domu na działce nr [...] w [...]. Starosta, tak jak w przypadku poprzedniego wniosku z dnia 6 lutego 2012 r. i tym razem nie przeprowadził postępowania administracyjnego, a jedynie pismem z dnia 1 października 2012 r. wezwał wnioskodawcę do "wskazania dokumentu, z którego wynika prawo dysponowania całą nieruchomością". Następnie organ pozostawił wniosek bez rozpatrzenia, nie wydając przy tym żadnego postanowienia. W dniu 10 września 2013 r. skarżący złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na bezczynność Starosty, która została jednak przez ten Sąd oddalona wyrokiem z dnia 25 lutego 2014 r., sygn. akt II SAB/Lu 642/13.
Skarżący podniósł, iż twierdzenie organu, jakoby współwłaściciele działki nr [...] nie wyrażali zgody na realizację objętej jego wnioskiem inwestycji, jest nieprawdziwe. W jego ocenie przewlekłe prowadzenie postępowania jest jednoznaczne. Organ przez mnożenie czynności dowodowych może bowiem ponad potrzebę wynikającą z istoty sprawy przedłużać sprawę w nieskończoność.
W odpowiedzi na skargę Starosta wyjaśnił, że T. K. trzykrotnie występował z wnioskiem o udzielenie pozwolenia na budowę domku letniskowego na działce nr [...] w [...] (wnioski: z dnia 6 lutego 2012 r., z dnia 10 września 2012 r. i z dnia 16 listopada 2012 r.) i za każdym razem jego wniosek pozostawiano bez rozpatrzenia. Przedmiotowa skarga dotyczy natomiast drugiego z tych wniosków (z dnia 10 września 2012 r.), do którego inwestor dołączył oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania działką nr [...] na cele budowlane, poparte aktem notarialnym z dnia [...] września 1995 r., Rep. A Nr [...]. Z aktu tego - jak stwierdził organ - wynika jednak, że skarżący jest współwłaścicielem działki nr [...] z udziałem wynoszącym 381/5500 części. Akt nie zawiera przy tym zgód pozostałych współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości na jej zabudowę. Budowa obiektu budowlanego na nieruchomości wspólnej jest zaś, w ocenie organu, czynnością przekraczającą zwykły zarząd. Starosta uznał zatem, że inwestor zobowiązany jest uzyskać zgodę wszystkich współwłaścicieli na budowę i wskazać dokument, z którego wynika prawo dysponowania całą nieruchomością.
Wobec powyższego organ, rozpatrując wniosek skarżącego, stwierdził, iż jest on niekompletny pod względem formalno-prawnym i pismem z dnia 1 października 2012 r. wezwał T. K., w trybie art 64 § 2 k.p.a. w związku z art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, do usunięcia w terminie 7 dni braków formalnych tego wniosku poprzez złożenie prawidłowo wypełnionego oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, ze wskazaniem dokumentu, z którego wynika prawo dysponowania nieruchomością. W piśmie tym pouczono wnioskodawcę, że nieuzupełnienie braków w zakreślonym terminie spowoduje pozostawienie wniosku bez rozpatrzenia.