Bezspornym jest, iż wniosek skarżącego z dnia 30 lipca 2008 r. nie zawierał wszystkich wskazanych załączników.
W związku z powyższym zasadnie organ pismem z dnia 5 sierpnia 2008 r. wezwał go do uzupełnienia braków wniosku, wskazując szczegółowo na kwestie wymagające uzupełnienia. Jednocześnie pouczono skarżącego, iż niezastosowanie się do wezwania spowoduje, że wniosek o przyznanie zasiłku rodzinnego pozostanie nie rozpatrzony.
Powyższe wezwanie zostało skarżącemu doręczone w dniu 26 sierpnia 2008 Jak wynika z akt sprawy tego samego dnia skarżący stawił się w siedzibie organu i oświadczył, że posiada jedynie dowód osobisty wydany 7 czerwca 1977 r. Natomiast w dniu 28 lipca 2008 r. skarżący złożył zaświadczenie potwierdzające naukę Ł. J. w szkole w roku szkolnym 2008/2009 oraz zaświadczenie, że K. J. otrzymał promocję do klasy trzeciej w roku szkolnym 2008/2009, a także zaświadczenie, iż M. J. będzie uczennicą pierwszej klasy w roku 2008/2009.
Mając zatem na uwadze zakres dokonanego uzupełnienia wniosku nie można uznać, iż wszystkie wady wniosku zostały usunięte. Bezspornym jest, iż A. J. nie złożył uwierzytelnionej kopii dokumentu stwierdzającego tożsamość osoby ubiegającej się o zasiłek rodzinny.
Wobec powyższego zasadnie Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej pismem z dnia 18 września 2008 r. poinformował skarżącego o pozostawieniu wniosku o przyznanie zasiłku rodzinnego bez rozpatrzenia.
W tym kontekście wyjaśnienia wymaga, kopia dokumentu potwierdzającego tożsamość skarżącego została dołączona do wniosku dopiero w dniu 6 października 2008 r., a zatem po upływie wyznaczonego przez organ terminu.
Należy zaznaczyć, iż zasadnie organ uznał, że dołączona do wniosku kserokopia "książeczkowego" dowodu osobistego skarżącego nie mogła zostać uznana za uwierzytelnioną kopię dokumentu stwierdzającego tożsamość wnioskodawcy. Pomijając kwestie, iż wykonana kserokopia nie została uwierzytelniona, wskazać należy (co jest powszechnie wiadome), iż dowody osobiste tego rodzaju straciły ważność z dniem 31 marca 2008 r. W związku z tym posługiwanie się nimi po tej dacie jest bezskuteczne. Ubocznie należy wskazać, iż w ocenie Sądu dokumentem stwierdzającym tożsamość dla celów przyznania świadczenia rodzinnego nie może być legitymacja osoby niepełnosprawnej, natomiast może nim być z uwagi na zakres zawartych tam danych prawo jazdy osoby ubiegającej się o przyznanie świadczenia rodzinnego.
W ocenie Sądu nie byłoby niezbędne żądanie od skarżącego zaświadczenia o uczęszczaniu jego córki M. J. do szkoły, gdyby sprawa mogła być zakończona przed dniem 1 września 2008 r. W takim przypadku wystarczające byłoby złożenie zaświadczenia z 28 sierpnia 2008 r. o przyjęciu w/w do [...] Liceum Ogólnokształcącego w P. Po rozpoczęciu roku szkolnego okoliczność faktycznego uczęszczania dziecka do szkoły mogłaby zostać ewentualnie sprawdzona.
Podobnie nadmiernym rygoryzmem organ wykazał się żądając osobistego zgłoszenia się do MOPR, A. J. w celu potwierdzenia własnoręczności złożonych oświadczeń. Obowiązek taki nie wynika bowiem z żadnego przepisu prawa.
Odnośnie zarzutów skargi nie można zgodzić się z twierdzeniem skarżącego, iż nie ponosi on winy w "uzupełnieniu zaświadczeń". Jak wynika z akt sprawy zaświadczenie o uczęszczaniu przez córkę M. zostało sporządzone w dniu 17 września 2008 r., a zatem w ostatnim dniu wyznaczonego na uzupełnienie wniosku terminu. Odnośnie zaś braku posiadania ważnego dowodu osobistego trudno obciążać za ten fakt inną niż skarżący osobę. Ponadto, jak już wskazano, strona mogła w zakreślonym terminie złożyć uwierzytelnioną kserokopię prawa jazdy.
Podsumowując, z akt sprawy wynika, że organ bez zbędnej zwłoki wezwał stronę do uzupełnienia braków przedmiotowego wniosku, jednak - z przyczyn leżących po stronie skarżącego, w szczególności wobec niezłożenia uwierzytelnionej kopii dokumentu stwierdzającego tożsamość - nie mógł nadać sprawie biegu i załatwić jej w przepisanym terminie.
Wpłynięcie niekompletnego żądania nie uruchamia postępowania administracyjnego. To zaś - jak wykazano - przesądza w konsekwencji o niezasadności stawiania organowi zarzutu bezczynności.
Z tych wszystkich względów orzeczono jak w sentencji z mocy art. 151 cytowanej na wstępie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.