Zgodnie z art. 149 § 1 P.p.s.a. sąd uwzględniając skargę na bezczynność organu, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Kierując się treścią powyższego przepisu Sąd sformułował obowiązek organu do wydania rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.
Stosownie do treści art. 149 § 1 zdanie drugie P.p.s.a., uwzględniając skargę na bezczynność sąd jednocześnie stwierdza, czy bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Ocena charakteru naruszenia prawa powinna być dokonywana w powiązaniu z okolicznościami danej sprawy, rozpatrywanej indywidualnie, wyznaczonej przez wiele elementów zmiennych. Każda bezczynność lub przewlekłość postępowania jest bowiem naruszeniem prawa. Zgodzić się przyjdzie, że nie w każdej bezczynności lub przewlekłości występuje rażące naruszeniem prawa. W okolicznościach niniejszej sprawy Sąd uznał jednak, że istnieją podstawy do oceny bezczynności organu, jak i przewlekłego postępowania, jako mające charakter rażącego naruszenia prawa. Organ bowiem prowadzi postępowanie przez blisko dwa lata, wykazując się niewielką aktywnością, ograniczającą się w odstępach kilkumiesięcznych, do monitów kierowanych do geodety, którego stosownie do art. 31 ustawy winien był nadzorować.
W tym stanie rzeczy Sąd, na podstawie art. 149 P.p.s.a., orzekł jak w punktach 1, 2 i 3 sentencji wyroku. Termin do załatwienia sprawy jest w ocenie Sądu realny, wystarczający do załatwienia żądania strony, liczony zaś jest zgodnie z art. 286 § 2 P.p.s.a. od dnia doręczenia akt organowi wraz z prawomocnym wyrokiem. O wysokości grzywny Sąd orzekł w punkcie 4 wyroku na podstawie art. 154 § 6 P.p.s.a. Orzeczenie o kosztach postępowania uzasadnia art. 200 P.p.s.a.