Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Sachanbińska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Sędzia NSA Jerzy Krupiński po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 29 czerwca 2020 r. sprawy ze skargi K. S. na bezczynność Komendanta Powiatowego Policji w [...] w przedmiocie w sprawie o wypłacenie ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy 1) zobowiązuje Komendanta Powiatowego Policji w [...] do rozpoznania wniosku K. S. z dnia 13 listopada 2018 r., w terminie 30 dni od dnia doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami administracyjnymi sprawy, 2) stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 3) w pozostałym zakresie skargę oddala.
Przedmiotem niniejszego postępowania sądowoadministracyjnego jest skarga K. S. na bezczynność Komendanta Powiatowego Policji w [...] w postępowaniu w sprawie wypłacenia brakującej części ekwiwalentu za niewykorzystane urlopy: wypoczynkowy i dodatkowy.
Stan faktyczny i prawny sprawy przedstawia się następująco:
Wnioskiem z 13 listopada 2018 r. K. S. (zwany dalej skarżącym) wystąpił do Komendanta Powiatowego Policji w [...] o wypłatę wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy w związku ze zwolnieniem ze służby w Policji. Powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 30 października 2018 r., sygn. akt K 7/15, skarżący wskazał, że na podstawie art. 115a ustawy o Policji otrzymał ekwiwalent za każdy dzień niewykorzystanych urlopów, ustalony w wysokości 1/30 części miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego na ostatnio zajmowanym przez siebie stanowisku służbowym. Stosownie do tego wniósł o ponowne, prawidłowe naliczenie świadczenia w postaci ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy, zgodnie ze wskazanym wyrokiem TK i obowiązującymi normami prawa oraz o zarządzenie wypłaty różnicy pomiędzy kwotą należną a faktycznie wypłaconą.
Komendant Powiatowy Policji w [...] - pismem z 2 grudnia 2018 r. - poinformował skarżącego, że przekazał powyższy wniosek do Wydziału Finansów Komendy Wojewódzkiej Policji w Opolu - celem nadania mu dalszego biegu. W piśmie tym wskazał, że w obecnym stanie faktycznym i prawnym nie jest możliwe wypłacenie żądanego wyrównania świadczeń.
Pismem z 7 grudnia 2018 r. Komendant Wojewódzki Policji w Opolu zawiadomił skarżącego, że wobec braku unormowań prawnych w zakresie ustalenia konkretnego "czynnika mnożenia" za dzień niewykorzystanego urlopu dla funkcjonariuszy Policji, rozpatrzenie jego wniosku nastąpi niezwłocznie po zmianie przepisów w tym zakresie.
W dniu 20 lutego 2020 r. skarżący wniósł do Komendanta Wojewódzkiego Policji w Opolu ponaglenie na podstawie art. 37 K.p.a., w związku z niezałatwieniem w terminie sprawy administracyjnej o wypłatę wyrównania ekwiwalentu.
Postanowieniem z 30 kwietnia 2020 r., nr [...], organ odwoławczy stwierdził, że ponaglenie jest niedopuszczalne. W uzasadnieniu powołał się na obowiązującą zasadę legalizmu, w myśl której każde działanie organu władzy publicznej oparte winno być na ustawowym upoważnieniu. Podniósł, że w obecnym stanie prawnym, po wyroku Trybunału Konstytucyjnego, na który powołał się skarżący, brak jest normy prawnej wprowadzającej prawidłowy mechanizm naliczania ekwiwalentu urlopowego funkcjonariuszy Policji, co uniemożliwia dokonanie czynności polegającej na ponownym przeliczeniu wypłaconego skarżącemu ekwiwalentu. Wyraził też pogląd, wedle którego w sprawie objętej wnioskiem nie toczy się postępowanie administracyjne, w którym wnoszącemu ponaglenie przysługiwałby status strony.
W skardze z 6 kwietnia 2020 r. K. S. zarzucił Komendantowi Powiatowemu Policji w [...] bezczynność w sprawie rozpoznania jego wniosku z dnia 13 listopada 2018 r. Podniósł, że organ ten gra na zwłokę i pod pozorem oczekiwania na ustanowienie przez ustawodawcę stosownych regulacji uniemożliwia skarżącemu realizację gwarantowanego w art. 66 ust. 2 Konstytucji RP prawa do urlopu wypoczynkowego w formie ekwiwalentu z tytułu jego niewykorzystania. W przekonaniu skarżącego, uchylając się od rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy, organ pierwszej instancji naruszył art. 190 ust. 4 Konstytucji RP w zw. z art. 115a ustawy z dnia 6 kwietnia o Policji (obecnie: Dz. U. z 2020 r. poz. 360, z późn. zm.), dalej przywoływanej jako ustawa o Policji. W związku z tymi zarzutami K. S. wniósł o zobowiązanie organu do załatwienia powyższego wniosku i o stwierdzenie, że do bezczynności doszło z rażącym naruszeniem prawa, a także o przyznanie na jego rzecz od organu sumy pieniężnej. W uzasadnieniu podniósł, że odchodząc na emeryturę policyjną dnia 5 września 2017 r. miał niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy w wymiarze łącznym 122 dni, za który wypłacono mu ekwiwalent w wysokości 1/30 miesięcznego wynagrodzenia za 1 dzień urlopu. Ten sposób liczenia ekwiwalentu został zakwestionowany przez Trybunał Konstytucyjny w przywołanym wyżej wyroku o sygn. akt K 7/15, skutkiem czego wystąpił o wypłatę wyrównania ekwiwalentu. Organ nie załatwił jednak wniosku, dlatego po 15 miesiącach od jego złożenia wystąpił z ponagleniem, wykazując, że okoliczności prawne i faktyczne nie uzasadniają jakiejkolwiek zwłoki w załatwieniu niniejszej sprawy. W dalszej części skargi K. S. wywodził, że w świetle utrwalonego już orzecznictwa sądów administracyjnych, roszczenia finansowe funkcjonariuszy Policji związane ze stosunkiem służby mogą być dochodzone na drodze sądowoadministracyjnej. Nie kwestionuje się również prawa do zaskarżenia bezczynności organu Policji polegającej na nierozpoznaniu wniosku o ustalenie ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy. Przywołując liczne orzeczenia sądów administracyjnych, argumentował dalej skarżący, że prawidłową formą rozpatrzenia jego wniosku było wyliczenie i wypłacenie części należnego ekwiwalentu za niewykorzystany urlop na podstawie art. 115a ustawy o Policji, zgodnie z art. 66 ust. 2 Konstytucji RP, bądź wydanie przez organ decyzji administracyjnej w sprawie odmowy naliczenia i wypłaty żądanej należności. Natomiast brak takiego działania świadczy o pozostawaniu organu w bezczynności.