Nadto brak jest również jakichkolwiek podstaw, aby uznać, że usprawiedliwieniem zaistniałej sytuacji, tym samym czasu trwania postępowania, był brak środków finansowych na pokrycie kosztów związanych ze sporządzeniem przez rzeczoznawców opinii uzupełniającej dotyczącej wyceny remontu uszkodzonego przez powódź budynku mieszkalnego skarżącej, na co w szczególności wskazuje szeroko prowadzona, w okresie od 16 marca 2011 r. do sierpnia 2011 r., przez sam organ korespondencja, a także pomiędzy innymi wskazywanymi przez ten organ podmiotami. Nie jest to bowiem żaden argument prawny, tym bardziej procesowy. Rzeczą organu prowadzącego postępowanie i racjonalnie uwzględniającego, w kontekście jego przedmiotu, treść przewidywanego rozstrzygnięcia sprawy, jest zabezpieczenie niezbędnych środków finansowych. Z całą pewnością bowiem, brak tego rodzaju zapobiegliwości nie może skutkować negatywnymi konsekwencjami dla strony postępowania. Brak środków finansowych nie może jednak stanowić przesłanki do sprzecznego z treścią art. 35 § 3 K.p.a. powstrzymywania się od wydania decyzji o przyznaniu, bądź odmowie przyznania pomocy finansowej. Fakt nieposiadania odpowiednich środków finansowych dotyczy bowiem kwestii odrębnej, związanej z wykonaniem decyzji, natomiast nie dotyczy istoty sprawy, która winna być rozstrzygnięta w trybie ustalonym w art. 104 § 1 K.p.a. (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 czerwca 1998 roku, sygn. akt IV SAB 42/98, LEX nr 45682).
W ocenie Sądu, powyższa argumentacja, podobnie jak i wcześniejsze wskazywanie przez organ na brak środków finansowych na sporządzenie dodatkowych opinii - nie usprawiedliwiają bezczynności organu. Brak zabezpieczenia środków finansowych na przeprowadzenie postępowania dowodowego nie zwalnia organu od załatwienia sprawy, tj. przyznania zasiłku celowego.
Skoro tak, nie można również uznać za uzasadnione wydanie w sprawie postanowienia w przedmiocie zawieszenia postępowania, w którym jako zagadnienie wstępne wskazane zostało rozstrzygnięcie przez sąd powszechny: nakazanie rzeczoznawcom wykonania czynności polegających na dokonaniu poprawek lub uzupełnień w kosztorysach stanowiących przedmiot umowy, poprzez ustosunkowanie się do wszystkich zastrzeżeń szczegółowo wskazanych w uzasadnieniu pozwu, w terminie 14 dni od uprawomocnienia się orzeczenia, a po bezskutecznym jego upływie upoważnienie przez sąd - Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Kędzierzynie - Koźlu do zastępczego wykonania czynności polegających na dokonaniu poprawek lub uzupełnień kosztorysu na koszt rzeczoznawców. Zauważyć bowiem należy, że wniesienie pozwu do sądu powszechnego związane było, jak zresztą wynika z szeroko przedstawianej przez organ korespondencji, z brakiem środków finansowych na zlecenie dodatkowych kosztorysów w sprawie.
W ocenie Sądu, przedstawione w przedmiotowym postanowieniu zagadnienie wstępne nie pozostaje w związku z możliwością wydania w sprawie decyzji. Słusznie wprawdzie zostało wskazane w odpowiedzi na skargę, że do bezczynności nie dochodzi, gdy doszło do zawieszenia postępowania, jednak zarzut bezczynności organu jest uzasadniony, gdy organ administracji zawiesił postępowanie administracyjne mimo oczywistego braku przesłanek określonych w art. 97 § 1 pkt 4 K.p.a. (wyrok NSA z 11 marca 1998 r., IV SAB 143/97, LexPolonica nr 378974 - "Gazeta Prawna" 2005, nr 101; podobnie w tezie drugiej wyroku NSA z 23 września 1986 r., IV SAB 12/86, LexPolonica nr 297168 - ONSA 1986, nr 2, poz. 52).
W ocenie Sądu, zebrane w sprawie materiały dowodowe jednoznacznie świadczą, iż Prezydent Miasta Kędzierzyn - Koźle od dnia 21 stycznia 2011 r., pozostawał i nadal pozostaje w bezczynności nie nadając sprawie właściwego biegu.
Z tych względów i działając na zasadzie art. 149 § 1 P.p.s.a. w zw. z art. 4 ust. 1 ustawy, Sąd orzekł, jak w sentencji.