Stąd też uznać należy, iż żądana informacja została ostatecznie udzielona skarżącemu w piśmie z dnia (...) listopada 2013 r., a więc wprawdzie już po wniesieniu skargi, ale jednocześnie przed dniem rozpoznana skargi przez sąd.
Z tej też przyczyny postępowanie należało umorzyć na mocy art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi jako bezprzedmiotowe (por. uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 listopada 2008 r., I OPS 6/08 - CBOSA).
Biorąc powyższe pod uwagę Sąd, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 w zw. z art. 54 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w pkt I. sentencji niniejszego orzeczenia.
Zauważyć jednocześnie trzeba, że przepis art. 149 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w aktualnym brzmieniu zawiera normę, według której uwzględnienie skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego polega nie tylko na zobowiązaniu organu do wydania aktu w określonym terminie, ale także na rozstrzygnięciu o tym, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce oraz czy było to z rażącym naruszeniem prawa albo nie miało charakteru rażącego. Użycie w zdaniu drugim § 1 art. 149 powołanej powyżej ustawy wyrazu "jednocześnie" nie oznacza, że ta część przepisu ma zastosowanie tylko wówczas, gdy sąd zobowiązuje organ do wydania aktu w określonym terminie. Wręcz przeciwnie z analizy tego przepisu, w kontekście przepisu art. 4171 § 3 Kodeksu cywilnego, wynika, że uwzględnienie skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego może polegać na stwierdzeniu, że bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa, albo że naruszenie prawa nie było rażące, mimo iż są podstawy do umorzenia postępowania sądowego w zakresie dotyczącym zobowiązania organu do wydania aktu, z uwagi na to, że akt taki został wydany przez organ po wniesieniu skargi do sądu.
Należy więc przyjąć, iż załatwienie wniosku o udostępnienie informacji publicznej przez podmiot do tego zobowiązany po wniesieniu do sądu skargi na bezczynność, nie powoduje - stosownie do art. 149 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, że w zakresie dotyczącym rozstrzygnięcia o tym, czy bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, postępowanie sądowe stało się bezprzedmiotowe i podlega umorzeniu na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 powyższej ustawy.
W tym zatem zakresie, z uwagi na zmianę stanu prawnego, nie można powoływać się na uchwałę składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 listopada 2008 r., sygn. akt I OPS 6/08. Trzeba wyraźnie stwierdzić, że stanowisko przyjęte w tej uchwale może być nadal aktualne w kwestii dotyczącej zobowiązania organu do wydania w określonym terminie aktu, albowiem tylko w tym przedmiocie, z uwagi na ustanie bezczynności organu (w niniejszej sprawie z uwagi na rozpoznanie wniosku o udostępnienie żądanej informacji publicznej przez podmiot zobowiązany w formie prawem przewidzianej), postępowanie może stać się bezprzedmiotowe (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lipca 2012 r., II OSK 1360/12, CBOSA).
Odnosząc się zatem do kwestii, czy w niniejszej sprawie doszło do rażącego naruszenia prawa Sąd uznał, że naruszenie prawa w tym zakresie nie miało charakteru rażącego. Wprawdzie wniosek skarżących z dnia (...) lutego 2013 r. powinien zostać rozpatrzony w ustawowym terminie wynoszącym co do zasady 14 dni (a maksymalnie i wyjątkowo 2 miesiące - art. 13 ustawy o dostępie do informacji publicznej), to jednak bezczynność przedsiębiorstwa energetycznego "A" wynikała z wątpliwości interpretacyjnych dotyczących przepisów o dostępie do informacji publicznej, a zachowanie adresata wniosku nie miało cech lekceważącego traktowania obowiązków nakładanych na niego mocą ustawy, lecz było skutkiem błędnej wykładni obowiązujących przepisów. Na okoliczność powyższą zwrócono zwłaszcza uwagę w odpowiedzi na skargę W związku z powyższym Sąd na podstawie art. 149 § 1 zd. drugie ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w punkcie II sentencji wyroku.
Na podstawie art. 201 w zw. z art. 205 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Sąd zasądził od "A" na rzecz skarżącego kwotę (...) zł (punkt III. sentencji wyroku).