Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Stefan Kłosowski,, Sędzia WSA Maria Mysiak, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 20 grudnia 2017 r. sprawy ze skargi E. G. na rzewlekłość postępowania Komendanta Powiatowego Policji w S. w przedmiocie pozbawienia prawa do uposażenia I. stwierdza, że organ dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania, II. stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa, III. oddala skargę w pozostałym zakresie.
W dniu 21 października 2017 r. E. G. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie na przewlekłe prowadzenie przez Komendanta Policji postępowania dotyczącego pozbawienia go prawa do uposażenia za okres od [...] r. W skardze zarzucił organowi naruszenie art. 8, 12, 35 § 1, art. 36 § 1 k.p.a. przez rażące przekroczenie terminów załatwiania spraw w postępowaniu administracyjnym, a także naruszenie art. 12 § 1 w zw. z art. 35 § 1 k.p.a. w powiązaniu z art. 286 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przez niezałatwienie sprawy do dnia 2 sierpnia 2017 r. bez zbędnej zwłoki i niezastosowanie możliwie najprostszych środków służących do jej załatwienia, podejmowanie natomiast czynności zbędnych, nieprzyczyniających się do załatwienia sprawy, niedotrzymywanie wyznaczonych terminów załatwienia sprawy i ich wielokrotne przedłużanie. Skarżący wystąpił o stwierdzenie, że przewlekłość miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, oraz o wymierzenie organowi grzywny w wysokości [...] zł.
W uzasadnieniu skargi wyjaśnił, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 25 sierpnia 2016 r. sygn. akt II SA/Sz 395/16 uchylił w całości rozkaz personalny Komendanta Wojewódzkiego Policji w S. z dnia [...] r. nr [...] oraz poprzedzający jego wydanie rozkaz personalny Komendanta Policji z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie pozbawienia skarżącego prawa do uposażenia za okres od [...] r. (wyrok uprawomocnił się 3 listopada 2016 r.). Wyrokiem tym Sąd zobowiązał organ do ponownego rozpoznania sprawy po uzupełnieniu materiału dowodowego niezbędnego dla ustalenia istnienia lub nieistnienia przesłanek pozbawienia prawa do uposażenia. W dniu 15 listopada 2016 r. Sąd przekazał akta sprawy organowi administracji, zatem od daty otrzymania akt przez organ, czyli od 16 listopada 2016 r., stosownie do treści art. 286 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należy liczyć termin załatwienia sprawy.
Skarżący wskazał, że wniesienie skargi na bezczynność poprzedził zażaleniem, o jakim mowa w art. 37 k.p.a., skierowanym do organu wyższego stopnia, które organ ten pozostawił bez odpowiedzi. Wezwaniem z dnia 4 maja 2017 r. wezwał też Komendanta Policji do wykonania prawomocnego wyroku Sądu z dnia 25 sierpnia 2016 r. sygn. akt II SA/Sz 395/16.
Skarżący podał, że pismem z dnia 27 stycznia 2017 r. organ wyższej instancji, wbrew wyrażonej w uzasadnieniu wyroku ocenie prawnej i wskazaniom co do dalszego postępowania, nakazał Komendantowi Policji przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego i dokonanie oceny zachowania skarżącego pod kątem ponoszenia przez niego winy w zakresie niemożności pełnienia obowiązków służbowych w czasie, za który został pozbawiony uposażenia. W dniu 30 stycznia 2017 r. organ wyższej instancji nadał do skarżącego pismo z dnia 27 stycznia 2017 r. informujące, że odpis wyroku Sądu z dnia 25 sierpnia 2016 r. sygn. akt II SA/Sz 395/16 wraz z aktami sprawy został przesłany Komendantowi Policji celem niezwłocznego podjęcia czynności w postępowaniu administracyjnym dotyczącym pozbawienia prawa do uposażenia, zgodnie z wytycznymi Sądu. Tymczasem termin załatwienia sprawy liczy się od dnia przekazania przez Sąd odpisu prawomocnego wyroku i akt sprawy organowi II instancji, a nie od dnia zwrotu akt organowi I instancji przez organ odwoławczy.