Sprawa ze skargi na bezczynność i przewlekłość postępowania Starosty G. w przedmiocie wynagrodzenia za dozór pojazdu
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Stefan Kłosowski, Sędzia WSA Maria Mysiak, Protokolant sekretarz sądowy Anita Jałoszyńska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 21 maja 2015 r. sprawy ze skargi Z. S. na bezczynność i przewlekłość postępowania Starosty G. w przedmiocie wynagrodzenia za dozór pojazdu I. umarza postępowanie sądowe w zakresie bezczynności, II. stwierdza przewlekłe prowadzenie postępowania, III. stwierdza, że bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania nie miały miejsca z rażącym naruszeniem prawa, IV. oddala wniosek o wymierzenie grzywny, V. zasądza od Starosty G. na rzecz skarżącego Z. S. kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Inne orzeczenia o symbolu:
6032 Inne z zakresu prawa o ruchu drogowym
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Przewlekłość postępowania
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Starosta
Uzasadnienie strona 1/5

Z.S., wnioskiem z dnia 31 października 2014 r., powołując się na art. 102 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w zw. z § 3 pkt 1 lit. a rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie rozciągnięcia stosowania przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, zwrócił się do Starosty G. o wszczęcie postępowania administracyjnego w sprawie przyznania wynagrodzenia za dozór pojazdu marki [...] za okres od 1 maja 2007 r. do 31 października 2014 r., w kwocie [...] zł.

W uzasadnieniu wniosku wskazał, że Komenda Powiatowa Policji w G. wydała dyspozycję usunięcia pojazdu marki [...], który został przyjęty na parking strzeżony w [...], prowadzony przez wnioskodawcę. Pojazd nie został odebrany przez osobę uprawnioną, o czym skarżący wielokrotnie informował Komendę Powiatową Policji w G. oraz występował do Starostwa Powiatowego w G. (pisma z 5 października 2010 r., 31 marca 2011 r. oraz z 5 czerwca 2012 r.).

W odpowiedzi udzielonej pismem z dnia 19 listopada 2014 r., Starosta G. poinformował Z.S., że nie jest właściwy w sprawie przyznania wnioskowanego wynagrodzenia za dozór pojazdu. Nadto wyjaśnił, że pojazd wskazany we wniosku nie stanowi własności Powiatu G., a organ nie dysponuje dokumentami pozwalającymi na sporządzenie i wniesienie do sądu powszechnego wniosku o orzeczenie przepadku tego pojazdu na rzecz Powiatu.

Pismem z dnia 21 listopada 2014 r. Z.S. wezwał Starostę G. do usunięcia naruszenia prawa poprzez wszczęcie postępowania administracyjnego i wydania decyzji w sprawie przyznania wynagrodzenia za dozór pojazdu m-ki [...] za okres od 01.05.2007 r.- 31.10.2014 r. w kwocie [...] zł (brutto) na podstawie art. 61 § 1 kodeksu postępowania administracyjnego w związku z art. 102 art. § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

W ocenie wnioskodawcy organ administracji publicznej pozostaje w bezczynności nie tylko w przypadku niezałatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 k.p.a., jeżeli nie dopełnił czynności określonych w art. 36 k.p.a., ale także wówczas, gdy nie podjął innych działań wynikających z przepisów procesowych, mających na celu usunięcie przeszkody w wydaniu decyzji. A zatem z bezczynnością organu mamy do czynienia nie tylko w przypadku, gdy mimo upływu terminu sprawa nie jest załatwiona, ale również wtedy, gdy organ odmawia jej rozpoznania lub załatwienia, bo mylnie sądzi, że zachodzą okoliczności, które uwalniają go od obowiązku prowadzenia postępowania w konkretnej sprawie i zakończenia go wydaniem decyzji administracyjnej. Powyższe prowadzi do wniosku, że organ prowadzący postępowanie, który pozostawia podanie bez rozpoznania z naruszeniem obowiązujących przepisów prawa (mimo że nie zaszły przesłanki wskazane w art. 64 § 2 k.p.a.), pozostaje w bezczynności, ponieważ bezzasadnie uchyla się od rozpoznania sprawy i wydania decyzji (Uchwała NSA z 3 września 2013 r., sygn. I OPS 2/13).

Pismo z dnia [...] nie stanowi postanowienia w rozumieniu art. 61 a § 1 kodeksu postępowania administracyjnego, ani decyzji w rozumieniu art. 104 § 1 kodeksu postępowania administracyjnego, ma zaś niewątpliwie charakter czynności władczej oraz skierowanej do określonego podmiotu i nie przewiduje możliwości wniesienia środków zaskarżenia w rozumieniu art. 52 § 2 ustawy z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6032 Inne z zakresu prawa o ruchu drogowym
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Przewlekłość postępowania
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Starosta