Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Góraj, Sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.), Sędzia WSA Konrad Łukaszewicz, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 31 lipca 2019 r. sprawy ze skargi K. M. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie wniosku z dnia [...] lutego 2017 r. o wyłączenie stosowania przepisów 1. stwierdza, że Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji dopuścił się bezczynności przy rozpoznawaniu wniosku; 2. stwierdza, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3. wymierza Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji grzywnę w wysokości 500 zł (pięćset złotych); 4. przyznaje K. M. od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji kwotę pieniężną w wysokości 250 zł (dwieście pięćdziesiąt złotych).
Skarżący, zwany dalej "Wnioskodawcą", zarzucił organowi administracji bezczynność przy rozpatrywaniu jego podania z [...] lutego 2017 r., złożonego na podstawie art. 8a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (obecnie opubl. w Dz.U. z 2019 r. poz. 288), zwanej dalej "ustawą zaopatrzeniową". Wprawdzie w treści skargi posługiwano się sformułowaniem "przewlekłość postępowania", lecz - wobec wywodów jej uzasadnienia - Wnioskodawca zarzucał w istocie organowi bezczynność. W tym więc zakresie rozpatrzył sprawę Sąd.
W skardze wniesiono o:
- zobowiązanie organu do wydania odpowiedniego aktu administracyjnego,
- kontrolę przewlekłości postępowania administracyjnego, którego dotyczy skarga,
- wymierzenie organowi grzywny w wysokości, określonej w art. 154 § 6 ustawy - z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.),
- zobowiązanie organu do ukarania dyscyplinarnego pracownika winnego niezałatwienia sprawy w terminie.
Uzasadniając skargę wskazano m.in.:
- podanie wpłynęło do organu [...] lutego 2017 r.,
- [...] października 2017 r. Wnioskodawca skierował do organu ponaglenie,
- pismem z 18 kwietnia 2018 r. poinformowano Wnioskodawcę o zebraniu w sprawie dokumentacji niezbędnej do wydania merytorycznego rozstrzygnięcia, i możliwości zapoznania się z nią,
- w piśmie z 31 października 2018 r. wskazano, że sprawa nie zostanie załatwiona w terminie przewidzianym w poprzednim piśmie (6 lipca 2018 r.); wskazano nowy termin rozpatrzenia wniosku - do 29 marca 2019 r.,
- do dnia sporządzenia skargi ([...] czerwca 2019 r.) Wnioskodawca nie otrzymał decyzji w sprawie.
W odpowiedzi na skargę organ administracji wniósł o jej oddalenie bądź odrzucenie. Wskazano na wydanie w danej sprawie decyzji z [...] czerwca 2019 r. ([...]). Załączono ją do akt administracyjnych. Uzasadniając żądanie oddalenia skargi wskazano, jakie czynności musiał podjąć organ wobec złożenia wniosku, w myśl art. 8a ust. 1 ustawy zaopatrzeniowej. Odnosząc się do zarzutu bezczynności wskazano m.in.:
- do organu wpłynęła znaczna ilość spraw (na dzień sporządzenia odpowiedzi na skargę - około 4 700) skierowanych na podstawie art. 8a ustawy zaopatrzeniowej; Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w wyroku z 27 października 2016 r. (sygn. akt I SAB/Wa 1262/16, opubl. LEX nr 2158457, dostępny na stronie internetowej orzeczenia.nsa.gov.pl/cbo/query - w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, zwanej dalej "CBOSA") wskazał: "Okoliczności, jak znaczna ilość spraw, jakie przed wniesieniem odwołania wpłynęły do organu i ograniczony zasób kadrowy komórki merytorycznej urzędu obsługującego organ odpowiedzialnej za ich załatwienie, nie uwalniają od zarzutu bezczynności. Sposób organizacji pracy i wykorzystania kadr nie są bowiem okolicznościami zwalniającymi organ od obowiązku respektowania terminów określonych przepisami procedury administracyjnej. Niemniej są one czynnikami obiektywnie weryfikowalnymi, które powinny być uwzględniane przy ocenie charakteru zaistniałej bezczynności"; Sąd ten podniósł też: "Dokonując oceny charakteru zaistniałej zwłoki w załatwieniu sprawy stwierdzić trzeba, że nie była ona efektem rażącego naruszenia zasad ogólnych postępowania administracyjnego. Z takim bowiem charakterem bezczynności mamy do czynienia wówczas, gdy w zwłoce organów czynnikiem determinującym jej powstanie jest swoista "zła wola" organu, a więc celowe i intencjonalne działanie ukierunkowane na odsunięcie w czasie załatwienia sprawy, mimo braku obiektywnie weryfikowalnych przeszkód uniemożliwiających zakończenie postępowania",