Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Maciejuk, Sędzia WSA Andrzej Góraj, Asesor WSA Joanna Kruszewska-Grońska (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 18 grudnia 2020 r. sprawy ze skargi A. Z. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] grudnia 2019 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy 1. stwierdza, że Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji dopuścił się bezczynności w rozpoznaniu wniosku z dnia [...] grudnia 2019 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy; 2. stwierdza, że bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3. przyznaje od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz A. Z. sumę pieniężną w kwocie 500 (słownie: pięćset) złotych; 4. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz A. Z. kwotę 497 (słownie: czterysta dziewięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Przedmiotem skargi A. Z. (dalej: "skarżący"), reprezentowanego przez radcę prawnego P. M., jest bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (dalej: "Minister", "organ") w rozpatrywaniu wniosku skarżącego o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją organu z [...] grudnia 2019 r. nr [...] wydaną na podstawie art. 8a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz.U. z 2020 r., poz. 723; dalej: "ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym").
W skardze sformułowano następujące zarzuty naruszenia:
1. art. 35 § 1 i 3 oraz art. 36 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r., poz. 256 ze zm.; dalej: "k.p.a.") poprzez nierozstrzygnięcie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy skarżącego w terminie, mimo iż od dnia złożenia wniosku w niniejszej sprawie upłynęło ponad 8 miesięcy, a skarżący nie zna przewidywanego terminu rozstrzygnięcia jego sprawy, podczas gdy zgodnie z k.p.a. załatwienie sprawy w postępowaniu odwoławczym powinno zakończyć się w terminie miesiąca od dnia złożenia odwołania, a o każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie organ administracji publicznej jest obowiązany zawiadomić strony, podając przyczyny zwłoki, wskazując nowy termin załatwienia sprawy oraz pouczając o prawie do wniesienia ponaglenia, a temu organ w niniejszym postępowaniu nie zadośćuczynił,
2. art. 12 § 1 w związku z art. 8 § 1 k.p.a. poprzez prowadzenie przez Ministra postępowania administracyjnego z nieuzasadnioną zwłoką, podważając przy tym zaufanie skarżącego do władzy publicznej.
W oparciu o powyższe zarzuty skarżący wniósł o orzeczenie o uprawnieniu lub obowiązku, tj. uchylenie decyzji organu z [...] grudnia 2019 r. i stwierdzenie, że wobec skarżącego nie ma zastosowania art. 15c, art. 22a i art. 24a ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym; ewentualnie zobowiązanie organu do rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy skarżącego z [...] grudnia 2019 r., w terminie 14 dni od dnia uprawomocnienia wyroku zapadłego w niniejszej sprawie; a w każdym z ww. przypadków - stwierdzenie, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz zasądzenie od organu na rzecz skarżącego świadczenia pieniężnego w wysokości 2.000 zł, a także zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych powiększonych o opłatę skarbową od pełnomocnictwa, jak również rozpoznanie niniejszej sprawy w trybie uproszczonym.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, wskazując, jakie czynności musiał podjąć wobec złożenia wniosku w trybie art. 8a ust. 1 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym. Odnosząc się do zarzutu bezczynności Minister podał, że wpłynęła do niego znaczna ilość spraw (na dzień sporządzenia odpowiedzi na skargę - około 4.900) skierowanych na podstawie art. 8a ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym. Powołał się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 27 października 2016 r., sygn. akt I SAB/Wa 1262/16, w którym stwierdzono, iż okoliczności, jak znaczna ilość spraw, jakie przed wniesieniem odwołania wpłynęły do organu i ograniczony zasób kadrowy komórki merytorycznej urzędu obsługującego organ odpowiedzialnej za ich załatwienie, nie uwalniają od zarzutu bezczynności. Sposób organizacji pracy i wykorzystania kadr nie są bowiem okolicznościami zwalniającymi organ od obowiązku respektowania terminów określonych przepisami procedury administracyjnej. Niemniej są one czynnikami obiektywnie weryfikowalnymi, które powinny być uwzględniane przy ocenie charakteru zaistniałej bezczynności (orzeczenia sądów administracyjnych są dostępne w internetowej bazie orzeczeń na stronie: orzeczenia.nsa.gov.pl). Sąd ten podniósł również, że dokonując oceny charakteru zaistniałej zwłoki w załatwieniu sprawy stwierdzić trzeba, iż nie była ona efektem rażącego naruszenia zasad ogólnych postępowania administracyjnego. Z takim bowiem charakterem bezczynności mamy do czynienia wówczas, gdy w zwłoce organów czynnikiem determinującym jej powstanie jest swoista "zła wola" organu, a więc celowe i intencjonalne działanie ukierunkowane na odsunięcie w czasie załatwienia sprawy, mimo braku obiektywnie weryfikowalnych przeszkód uniemożliwiających zakończenie postępowania.