Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Anna Siedlecka (spr.), Sędziowie Sędzia WSA - Olga Białek, Sędzia NSA - Julia Szczygielska, , Protokolant asystent sędziego - Wojciech Śnieżyński, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 12 maja 2011 r. sprawy ze skargi D. i M. W. na bezczynność Burmistrza Gminy T. w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie zbiornika na nieczystości płynne oddala skargę.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 grudnia 2008 r. D. i M. W. zarzucili Burmistrzowi Gminy T. bezczynność w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie zbiornika na nieczystości płynne, polegającą na brak wykonania decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 24 lutego 2005 r. nr [...].
W odpowiedzi na skargę Burmistrz Gminy T.wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem przedstawione w skardze zarzuty dotyczą w istocie kwestii merytorycznych, a więc związanych z oceną prawidłowości przeprowadzonego przez organ postępowania. Tego typu kontroli, Sąd nie może jednak przeprowadzić rozpoznając wyłącznie skargę na bezczynność organu. W ramach skargi na bezczynność nie można bowiem rozstrzygać kwestii merytorycznych i określać, w jaki sposób powinna być rozpatrzona sprawa w postępowaniu administracyjnym. Wobec tego sąd administracyjny w ramach rozpoznawania skargi na bezczynność organu administracji publicznej nie może nakazywać organowi wydania decyzji, postanowienia lub podjęcia czynności określonej treści. Prawidłowość podjętej decyzji lub czynności może zostać poddana ocenie wyłącznie w innej sprawie w toku postępowania odwoławczego i następnie wskutek skargi do sądu administracyjnego. Jeżeli zatem skarżący uważają, iż w sprawie winna zostać wydana decyzja odmawiająca wydania decyzji o warunkach zabudowy to właściwym trybem postępowania powinno być w sprawie nie tyle zaskarżenie bezczynności organu I instancji, ile skarżenie, najpierw w drodze odwołania a następnie ewentualnie skargi do sądu administracyjnego, wydanej w sprawie decyzji o umorzeniu postępowania administracyjnego.
Nie podzielając zatem zarzutów zawartych w skardze przyjdzie zauważyć, że w niniejszej sprawie, Burmistrz Gminy T., rozpoznając ponownie sprawę z wniosku B. Z., J. Z. i E. Z. o ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowę zbiornika na nieczystości płynne o charakterze socjalno-bytowym, przewidzianej do realizacji na działce nr [...], AM-1, obręb N. D. - wcześniej wydana decyzja tego organu z dnia 12 sierpnia 2004 r. nr [...] została decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 24 lutego 2005 r. Nr [...] uchylona, decyzją z dnia 28 marca 2008 r. nr [...] na podstawie art. 105 § 1 k.p.a. umorzył postępowanie z powodu wycofania przez wnioskodawców wniosku o wydanie takiej decyzji. Rozpoznając odwołanie od tej decyzji złożone przez D. W., M. W., J. W. oraz M. W. podnoszących, że w sprawie winna zostać wydana decyzja odmawiająca wydania decyzji o warunkach zabudowy dla wymienionej inwestycji Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W. decyzją z dnia 25 lutego 2009 r. nr [...] utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.
Biorąc pod uwagę powyższe przyjdzie stwierdzić, że z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wyłącznie wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ ten nie podjął żądanych czynności w sprawie i mimo ustawowego obowiązku - nie zakończył jej wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu, lub nie podjął stosownej czynności (art. 3 § 2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Taka sytuacja nie zaistniała w niniejszej sprawie, skoro Burmistrz Gminy T., po przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia, wydał decyzję o umorzeniu postępowania.
Z tych względów, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzekł jak w sentencji wyroku.