Sprawa ze skargi na bezczynność Wojewody D. w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Siedlecka Sędziowie: Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz- sprawozdawca Sędzia WSA Ireneusz Dukiel Protokolant: Specjalista Marta Klimczak po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 5 września 2013 r. sprawy ze skargi T.K. na bezczynność Wojewody D. w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej I. umarza postępowanie sądowe w zakresie dotyczącym zobowiązania organu do wydania decyzji; II. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. zasądza od organu na rzecz skarżącej kwotę 100 (sto) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Umorzenie postępowania
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda
Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 29 maja 2009 r. organ na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z powodu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 169, poz. 1418 ze zm.) dokonał pozytywnej oceny spełnienia przez wniosek skarżącej wymogów ustawowych oraz wezwał ją do dołączenia operatu szacunkowego dla nieruchomości pozostawionej i dla nieruchomości nabytej od Skarbu Państwa.

Decyzją z dnia 29 lipca 2011 r. organ umorzył postępowanie jako bezprzedmiotowe, bowiem skarżąca nie dostarczyła niezbędnych dla przyznania rekompensaty operatów szacunkowych.

Decyzją z dnia 2011-10-05 Minister Skarbu Państwa uchylił tę decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia, gdyż organ powinien wydać decyzję odmawiającą potwierdzenia prawa do rekompensaty, jednak po uprzednim pouczeniu skarżącej o tym skutku niedostarczenia operatów.

Organ wystosował to pouczenie do skarżącej w dniu 8 lutego 2012 r. Pismem z dnia 23.02.2012 r. skarżąca ponownie odmówiła doręczenia operatów.

W dniu 30 marca 2012 r. organ zawiadomił o zakończeniu postępowania. W dniu 14 maja 2013 r. tut. Sąd przekazał organowi skargę na bezczynność, złożoną bezpośrednio do Sądu. Decyzją z dnia 13 czerwca 2013 r. organ odmówił potwierdzenia skarżącej prawa do rekompensaty.

W uzasadnieniu skargi skarżąca nadal twierdziła, że nie dostarczy do organu wymaganych operatów szacunkowych, natomiast organ nie załatwił sprawy przekazanej mu w 2005 r.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie. Organ opisał czynności podejmowane w sprawie od dnia 3 lutego 2006 r. Postępowanie zakończyło się wydaniem decyzji z dnia 13 czerwca 2013 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga była zasadna w dacie jej wniesienia, czyli w dniu 14 maja 2013 r. Organ bowiem powinien sprawę załatwić bezzwłocznie po dniu 27 lutego 2013 r., w którym wpłynęło pismo skarżącej odmawiające dostarczenia operatów szacunkowych. Jednakże stosowanie art. 149 § 1 zd. 1 p.p.s.a. (Dz.U. z 2012 r., poz. 270) stało się bezprzedmiotowe, bowiem przed dniem wydania wyroku organ załatwił sprawę przez wydanie decyzji. Uzasadniało to umorzenie postępowania sądowego w zakresie zobowiązania organu do wydania decyzji w określonym terminie (art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a.). Jak wiadomo Sądowi urzędowo z akt innych podobnych spraw, organ odwleka wydawanie decyzji niekorzystnych dla wnioskodawców, pouczając ich w tym czasie wielokrotnie, aby dopełnili czynności umożliwiających wydanie decyzji pozytywnej. Praktyka ta, chociaż niewątpliwie błędna, wyklucza w ocenie Sądu uznanie bezczynności organu za mającą miejsce z rażącym naruszeniem prawa (art. 149 § 1 zd. 2 p.p.s.a.).

Można na marginesie wskazać skarżącej, że twierdząc o niemożności dołączenia operatów opierała się na ocenie własnej, nie zaś ocenie rzeczoznawcy majątkowego. O tym, czy sporządzenie operatów szacunkowych umożliwiających skarżącej uzyskanie rekompensaty jest niemożliwe, powinien wypowiedzieć się rzeczoznawca majątkowy. Skarżąca w ogólne nie zwróciła się do rzeczoznawcy. Została przy tym pouczona, że niezwrócenie się do rzeczoznawcy majątkowego wywoła decyzję odmowną. Wydanie decyzji po złożeniu skargi na bezczynność uznaje się za uwzględnienie skargi (art. 54 § 3 p.p.s.a.), co zgodnie z art. 201 § 1 p.p.s.a. uzasadniało przyznanie skarżącej zwrotu kosztów postępowania.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Umorzenie postępowania
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda