Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję dyrektora Wydziału Geodezji (...) Urzędu Wojewódzkiego (...) w przedmiocie ustalenia opłaty z tytułu odłogowania gruntów rolnych na skutek rewizji nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego PRL (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu z dnia 11 listopada 1986 r. SA/Po 937/86
uchyla zaskarżony i skargę oddala.
Nie można czynić zarzutu organowi administracji, że nie wdrożył postępowania w trybie art. 44 ustawy z dnia 26 marca 1983 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/.
Możliwość przejęcia na własność Państwa gruntów rolnych, na których występują odłogi, została przewidziana jedynie w wypadku, gdy odłogi występują na gruntach, wchodzących w skład nieruchomości, których właściciele, ich dzieci lub rodzice nie mieszkają co najmniej od dwóch lat w miejscu położenia tych nieruchomości.
Powyższe uregulowanie nie dotyczy jednak, między innymi, sytuacji, gdy występowanie odłogów spowodowane jest innymi, niezależnymi od właściciela, przyczynami.
Pomijając już, że nie było jasne, gdzie jest miejsce stałego pobytu małżonków K., to przy założeniu, że w 1983 r. zamieszkali oni w mieście wojewódzkim, dopiero w 1985 r. mogłoby wchodzić w rachubę wszczęcie postępowania z art. 44 ustawy.
Wtedy już toczyło się postępowanie o przejęcie gospodarstwa w zamian za rentę, a właściciele twierdzili, że odłogowanie gruntów nastąpiło z przyczyn obiektywnych.