Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Sprawiedliwości w przedmiocie wyrażenia zgody na wykonywanie zawodu adwokata indywidualnie na skutek rewizji nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego (...) od wyroku NSA w Warszawie IV SA 230/89~ uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę NSA w Warszawie do ponownego rozpoznania. Odrzuca rewizję nadzwyczajną w pozostałym zakresie.
Tezy

Minister Sprawiedliwości nie jest uprawniony do wyrażenia zgody na wykonywanie zawodu adwokata indywidualnie, jeżeli właściwa okręgowa rada adwokacka, działając w trybie określonym w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./, nie podjęła uchwały wyrażającej zgodę na wystąpienie o zezwolenie na indywidualną praktykę adwokacką.

Sentencja

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi Okręgowej Rady Adwokackiej (...) na decyzję Ministra Sprawiedliwości w przedmiocie wyrażenia zgody na wykonywanie zawodu adwokata indywidualnie na skutek rewizji nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 stycznia 1990 r. IV SA 230/89

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę NSA w Warszawie do ponownego rozpoznania. Odrzuca rewizję nadzwyczajną w pozostałym zakresie.

Uzasadnienie strona 1/3

Adwokat Andrzej J., wykonujący praktykę adwokacką na obszarze działania Okręgowej Rady Adwokackiej w O., zwrócił się do tej Rady o wystąpienie do Ministra Sprawiedliwości z wnioskiem o wyrażenie zgody na wykonywanie zawodu adwokata indywidualnie. Okręgowa Rada Adwokacka w O. uchwałą z dnia 29 kwietnia 1988 r. prośbie tej odmówiła, jednakże Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej w dniu 13 lipca 1988 r. uchwałę tę uchyliło i zaleciło ponowne rozpatrzenie wniosku adwokata Andrzeja J.

Okręgowa Rada Adwokacka w O. uchwałą z dnia 29 lipca 1988 r. ponownie nie wyraziła zgody na wystąpienie do Ministra Sprawiedliwości o zezwolenie na indywidualną praktykę adwokacką, a Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej uchwałą z dnia 14 września 1988 r. stanowisko to zatwierdziło.

Minister Sprawiedliwości decyzją z dnia 5 grudnia 1988 r. wyraził zgodę na wykonywanie przez adwokata Andrzeja J. indywidualnej praktyki adwokackiej w K., uzasadniając tę decyzję własną oceną stanu potrzeb społecznych w zakresie pomocy prawnej w obrębie tego miasta.

Decyzję Ministra Sprawiedliwości zaskarżyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego Okręgowa Rada Adwokacka w O., zarzucając jej sprzeczność z treścią art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./. Skarga podnosi niedopuszczalność decydowania przez Ministra Sprawiedliwości w sprawie indywidualnej praktyki adwokackiej wbrew stanowisku terenowo właściwych organów samorządu adwokackiego. Skarga kwestionuje także i okoliczności faktyczne, które uznane zostały przez Ministra Sprawiedliwości za podstawę jego zgody na indywidualną praktykę adwokacką.

W odpowiedzi na skargę Okręgowej Rady Adwokackiej w O. Minister Sprawiedliwości wnosił o jej oddalenie, wyrażając pogląd, że uchwała określonej rady adwokackiej podjęto w trybie art. 4 ust. 3 ustawy - prawo o adwokaturze - ma charakter wyłącznie opiniodawczy i nie stanowi warunku wydania decyzji ostatecznej w takiej sprawie.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 10 stycznia 1990 r. (...) skargę oddalił. Zdaniem tego Sądu, nie można odmówić słuszności zarzutowi naruszenia art. 4 ust. 3 ustawy o adwokaturze, jednakże uchybienia, jakich dopuścił się organ administracyjny mają charakter naruszenia przepisów proceduralnych, które tylko wówczas mogą prowadzić do uwzględnienia skargi, jeżeli miały wpływ na ostateczny wynik sprawy. Przypadek taki nie zachodził jednak w rozpatrywanej sprawie. Artykuł 4 ust. 3 ustawy o adwokaturze ma na względzie interesy zawodowe adwokata, a zatem adwokatowi domagającemu się zgody na indywidualną praktykę adwokacką przysługują wszystkie prawa strony w postępowaniu administracyjnym. Jemu też przede wszystkim przysługiwało prawo inicjatywy co do wszczęcia tego postępowania. Skoro zatem wyraził on życzenie indywidualnego wykonywania zawodu adwokata, to wystąpienie jego w tej sprawie, pomimo negatywnej dla niego uchwały Okręgowej Rady Adwokackiej w O., było wystarczającą przesłanką do wydania decyzji w tej sprawie, i nie można twierdzić, że postępowanie w tej sprawie zostało wszczęte z urzędu przed organem administracji z naruszeniem art. 61 par. 1 i 2 Kpa.

Strona 1/3