Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Sikorska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak Sędzia del. WSA Ireneusz Dukiel po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 września 2018 r., sygn. akt II SAB/Wa 440/18 w sprawie ze skargi A. H. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w zakresie rozpoznania wniosku z 27 marca 2017 r. uzupełnionego w dniu 31 maja 2017 r. 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz A. H. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 12 września 2018 r., sygn. akt II SAB/Wa 440/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi A. H. na przewlekłe prowadzenia postępowania przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w zakresie rozpoznania wniosku z 27 marca 2017 r. uzupełnionego 31 maja 2017 r.:
1. stwierdził, że Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji dopuścił się przewlekłości postępowania w zakresie rozpoznania przedmiotowego wniosku; 2. stwierdził, że przewlekłość Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3. przyznał skarżącej od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji sumę pieniężną w wysokości 1 000 zł; 4. zasądził od Ministra na rzecz skarżącej kwotę 480 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Powyższy wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:
Pismem z 27 marca 2017 r., skierowanym do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, A. H. wniosła o wyłączenie stosowania wobec niej art. 15 lit. c ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2016 r., poz. 708; dalej: "ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym"), w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 16 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 2270).
Pismem z 12 kwietnia 2017 r. organ, powołując się na art. 36 kodeksu postępowania administracyjnego (dalej "k.p.a."), zawiadomił stronę o przedłużeniu terminu do załatwienia sprawy do 30 sierpnia 2017 r., które - jak podał - wynika z konieczności wszechstronnego i wnikliwego zbadania przedmiotowej sprawy, co wymaga podjęcia przez organ szeregu czynności wyjaśniających. Tego samego dnia organ wystąpił do Zakładu Emerytalno-Rentowego MSWiA z prośbą o przekazanie informacji czy wnioskodawczyni ma ustalone prawo do emerytury, renty lub renty rodzinnej i czy otrzymuje powyższe świadczenie oraz podanie, jakie okresy pracy i służby w jakich formacjach stanowią podstawę powyższego świadczenia.
Pismem z 31 maja 2017 r. A. H. uzupełniła wniosek o wydanie decyzji w trybie art. 8a ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym.
Pismem z 27 czerwca 2017 r. Zakład Emerytalno-Rentowy MSW poinformował Ministra, że wnioskodawczyni ma ustalone prawo do emerytury i renty inwalidzkiej. Do pisma dołączono wydaną na podstawie art. 22a ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym decyzję o ponownym ustaleniu wysokości renty inwalidzkiej z 26 maja 2017 r., wydaną na podstawie art. 15c ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym decyzję o ponownym ustaleniu wysokości emerytury z 26 maja 2017 r. oraz otrzymaną informację z Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (IPN) z 21 marca 2017 r. o pełnieniu przez wnioskodawczynię służby na rzecz totalitarnego państwa w cywilnych i wojskowych instytucjach i formacjach wymienionych w art. 13b wskazanej ustawy. O przekazaniu tych informacji Zakład Emerytalno-Rentowy MSW poinformował wnioskodawczynię.