Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Jerzy Stelmasiak po rozpoznaniu w dniu 12 października 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej H.P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 maja 2021 r. sygn. akt VII SA/Wa 789/21 w sprawie ze sprzeciwu H.P. od decyzji Prezesa Wód Polskich z dnia [...] marca 2021 r., nr [...] w przedmiocie nakazu przywrócenia stanu pierwotnego urządzenia wodnego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.
Wyrokiem z 28 maja 2021 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił sprzeciw H.P. (dalej: skarżąca) od decyzji Prezesa Wód Polskich z [...] marca 2021 r. w przedmiocie nakazu przywrócenia stanu pierwotnego urządzenia wodnego.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że decyzją z [...] lipca 2020 r. Dyrektor Zarządu Zlewni w Sokołowie Podlaskim nakazał M.B. odtworzenie stawu na działce o nr ew. [...] w m. [...], zlikwidowanego bez pozwolenia wodnoprawnego.
Odwołania od tej decyzji wniosła skarżąca i M.B.
Zaskarżoną decyzją z [...] marca 2021 r. Prezes Wód Polskich uchylił decyzję z [...] lipca 2020 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.
Organ odwoławczy wyjaśnił, że postępowanie toczy się na skutek wniosku skarżącej z 21 lutego 2014 r. Organ przedstawił przebieg postępowania administracyjnego, które pierwotnie toczyło się przez Starostą Ostrowskim jako organem I instancji oraz Dyrektorem Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie jako organem odwoławczym. W dniu 1 stycznia 2018 r. weszła w życie ustawa z 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (Dz.U. z 2020 r., poz. 310 ze zm. - dalej: Prawo wodne). W związku z tym Starosta Ostrowski przekazał sprawę według właściwości Dyrektorowi Zarządu Zlewni w Sokołowie Podlaskim.
Organ odwoławczy wyjaśnił, że organ I instancji powołał się na sporządzoną w sprawie opinię biegłego, z której wynika, że przedmiotowy staw znajdował się na działce nr [...]. W ocenie organu I instancji, opinia biegłego stanowi wiarygodne źródło informacji, z którego wynika, że staw nie był naturalnym zagłębieniem terenu. Ponadto, organ I instancji przyjął datę zasypania stawu na podstawie "materiałów mapowych" pochodzących z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, która przekazała zrzut mapy z pulpitu komputera, a nie zdjęcie satelitarne. Zdaniem organu odwoławczego, tak przesłana mapa nie stanowi niepodważalnego dowodu, ponieważ tego rodzaju dowodem byłaby mapa z zasobu Starosty Ostrowskiego wykonana np. przed i po wybudowaniu budynku gospodarczego na przedmiotowej działce.
W ocenie organu odwoławczego, organ I instancji nie ustalił dokładnej lokalizacji stawu. Z opinii biegłego wynika, że staw był położony na działce nr ewid. [...] należącej do M.B. i na działce nr ewid. [...] należącej do skarżącej, H.P. oraz Z.S. Na mapie załączonej do opinii biegłego granica działek nr ewid. [...] i nr ewid. [...] przebiega przez staw. W odwołaniu M.B. podał, że staw był położony na tych działkach. W ocenie organu odwoławczego, ustalenie tych okoliczności ma znaczenie w tej sprawie.
Sprzeciw od powyższej decyzji wniosła skarżąca.
Oddalając sprzeciw Sąd I instancji podzielił stanowisko organu odwoławczego w zakresie konieczności ustalenia lokalizacji stawu i daty jego zasypania. Sąd I instancji wyjaśnił, że postępowanie administracyjne toczyło się na podstawie art. 64a ustawy z 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (Dz.U. z 2017 r., poz. 1121 ze zm. - dalej: Prawo wodne z 2001 r.). Sąd I instancji podkreślił, że dla zastosowania tej normy prawnej właściwy organ musi precyzyjnie wskazać zakres działań, jaki będzie zobowiązany przeprowadzić właściciel urządzenia wodnego w celu przywrócenia do stanu zgodnego z prawem. Organ musi zatem ustalić parametry i położenie urządzenia wodnego, od którego to położenia uzależnione jest skierowanie nakazu do właściwych podmiotów.