Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Sikorska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędzia del. WSA Ireneusz Dukiel po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 października 2018 r., sygn. akt II SAB/Wa 393/18 w sprawie ze skargi M. L. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie rozpoznania wniosku z 18 maja 2017 r. 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz M. L. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 26 października 2018 r., sygn. akt II SAB/Wa 393/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi M. L. na przewlekłe prowadzenia postępowania przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie rozpoznania wniosku z 18 maja 2017 r.: 1. zobowiązał Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji do rozpatrzenia wniosku skarżącego z 18 maja 2017 r. w terminie 30 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2. stwierdził, że przewlekłe prowadzenie postępowania organu miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3. przyznał skarżącemu od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji sumę pieniężną w wysokości 1 000 zł; zasądził od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz skarżącego kwotę 497 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
Powyższy wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:
Pismem z 18 maja 2017 r. M. L. zwrócił się do Ministra Spraw Wewnętrznych z wnioskiem o wydanie decyzji na podstawie art. 8a ustawy z 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2016 r., poz. 708, dalej jako o zaopatrzeniu emerytalnym), w brzmieniu nadanym ustawą z 16 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U. z 2016 r., poz. 2270). Wniósł o ustalenie, że art. 15 lit. c ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym podlega w stosunku do niego wyłączeniu.
W piśmie z 5 czerwca 2017 r. Minister Spraw Wewnętrznych poinformował skarżącego, że z uwagi na konieczność "dokonania wszechstronnego i wnikliwego zbadania (...) sprawy", nie zostanie ona załatwiona w terminie określonym w art. 35 § 3 k.p.a. i wyznaczył nowy termin (6 października 2017 r.)
W dniu 10 lipca 2017 r. Minister zwrócił się do Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego MSWiA o udzielenie informacji, czy M. L. ma ustalone prawo do emerytury. W związku z nieuzyskaniem odpowiedzi na to pismo, 11 października 2017 r. organ ponownie zwrócił się do Dyrektora z pytaniem o uprawnienia emerytalne skarżącego i jednocześnie (w tym samym dniu) poinformował skarżacego o ponownym przedłużeniu termin załatwienia sprawy (do 8 czerwca 2018 r.).
Dnia 18 października 2017 r. do organu wpłynęła odpowiedź Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego MSWiA na pismo z 10 lipca 2017 r.
W dniu 27 października 2017 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji zwrócił się do Komendanta Głównego Policji oraz Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu o udzielenie informacji dotyczących przebiegu służby skarżącego po 12 września 1989 r., ze szczególnym uwzględnieniem służby wykonywanej z narażeniem zdrowia i życia. Instytut Pamięci Narodowej odpowiedział na powyższe pismo 19 grudnia 2017 r.