Ustawa z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /t.j. Dz.U. 1996 nr 11 poz. 62 ze zm./ dla rozstrzygnięć mających postać decyzji administracyjnych przewiduje drogę skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego /patrz art. 85/.
Brak jest takiego postanowienia w stosunku do opłat z tytułu naruszenia obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia, o jakich mówi art. 90e ustawy.
Kazimierz B. wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę "na tytuł wykonawczy z dnia 6.10.1998 r. wydany przez Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny".
W uzasadnieniu tej skargi polemizował z niezgodnym z prawem obciążeniem go opłatą w kwocie 800 zł z powodu niedopełnienia obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia.
Na rozprawie w dniu 8.12.1999 r. skarżący oświadczył, że skarga jego nie dotyczy zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym, a intencją jego było zakwestionowanie zasadności obciążenia go opłatą w wysokości trzykrotnej średniej podstawowej rocznej składki ubezpieczeniowej.
Wobec tak sprecyzowanej skargi Naczelny Sąd Administracyjny doszedł do przekonania, że winna być ona odrzucona jako niedopuszczalna, gdyż należy ona do właściwości innych sądów.
Ubezpieczenie jest rodzajem umowy cywilnoprawnej /art. 805 i nast. Kc/. Zarówno ubezpieczenia dobrowolne, jak i obowiązkowe mają postać umów /art. 3 ust. 1 i 5 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej - t.j. Dz.U. 1996 nr 11 poz. 62 ze zm./. Roszczenia wynikłe z umów cywilnoprawnych, w tym także z braku zawarcia umów obowiązkowych, jako sprawy cywilne /art. 1 Kc/ należą do właściwości rzeczowej sądów powszechnych /art. 2 par. 1 Kpc w związku z art. 7a ustawy o działalności ubezpieczeniowej/.
Zarówno przepisy ustawy o działalności ubezpieczeniowej, jak i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 grudnia 1992 r. w sprawie ogólnych warunków ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów /Dz.U. nr 96 poz. 475 ze zm./ nie przewidują odstępstwa od tej zasady w kwestii kwestionowanej opłaty.
Zwrócić należy uwagę, że ustawa z dnia 29 lipca 1990 r. dla rozstrzygnięć mających postać decyzji administracyjnych przewiduje drogę skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego /patrz art. 85/.
Brak jest takiego postanowienia w stosunku do opłat z tytułu naruszenia obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia, o jakich mówi art. 90e ustawy.
W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 27 ust. 1-2 w zw. z art. 19 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.