Przepisy ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach wybuchowych /Dz.U. nr 6 poz. 43 ze zm./ nie dają podstawy do odrębnego orzekania w przedmiocie zezwolenia bądź odmowy zezwolenia na zakup broni.
Bank Spółka Akcyjna wystąpił do Komendy Wojewódzkiej Policji o wydanie zezwolenia na zakup broni typu Glauberyt wraz z pełnym wyposażeniem, uzasadniając wniosek tym, że Oddział Banku został wyznaczony przez jego Centralę do przewożenia środków pieniężnych o znacznej wartości. Ze względu na duże zagrożenie zewnętrzne dla tego rodzaju działań istnieje konieczność wyposażenia konwojentów w nowoczesną automatyczną broń palną. Komendant Wojewódzki Policji decyzją wydana na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach wybuchowych /Dz.U. 1961 nr 6 poz. 43 ze zm./ odmówił wydania zezwolenia na zakup broni wymienionej we wniosku, zaoferował natomiast wyposażenie oddziału konwojowego w broń maszynową PM-63.
W odwołaniu bank wniósł o uchylenie tej decyzji i wydanie zezwolenia na zakup broni palnej, ponieważ posiada w swoich strukturach powołane w trybie ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o straży przemysłowej, umundurowane formacje ochronne, działające jako posterunki straży bankowej. Każdy posterunek jest zarejestrowany we właściwej Komendzie Wojewódzkiej Policji, zatem stwierdzenie, że "nie ma obecnie możliwości zakupienia własnej broni palnej" jest niezrozumiałe.
Komendant Główny Policji decyzję organu I instancji utrzymał w mocy, ponieważ art. 14 ust. 1 ustawy o broni pozwala jedynie na przydzielenie broni przez organy Policji. Brak jest możliwości prawnych do wydania zezwolenia na zakup broni, na którą będzie wydane świadectwo broni.
W skierowanej do Naczelnego Sądu Administracyjnego skardze na te decyzję bank wniósł o jej uchylenie z powodu niezgodności z prawem, a także o uchylenie decyzji wydanej przez organ I instancji i zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania według norm przepisanych.
Zdaniem skarżącego art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach wybuchowych nie zakazuje wyraźnie wydania zwolnienia na zakup broni palnej maszynowej. Wśród podmiotów wymienionych w art. 14 ust. 1 tej ustawy banki należą do najbardziej narażonych na bezpośrednie zagrożenie utraty mienia użycia swoich pracowników w trakcie wykonywania czynności bankowych, wynikających z ustawy Prawo bankowej i statutu. Negatywna wykładnia art. 14 ust. 1 ustawy o broni powoduje iż znacznie korzystniejsza jest sytuacja osób ubiegających się o pozwolenia na broń na podstawie art. 5 ust. 1 tej ustawy. Proponowana broń maszynowa PM-63 jest bronią konstrukcyjnie przestarzałą, zawodną i mało bezpieczną. Przepisy ustawy z 1961 r. nie brały pod uwagę, iż może działać wolny rynek handlu bronią.
W odpowiedzi na skargę Komendant Główny Policji wniósł o jej oddalenie podkreślając, że przepis art. 14 ust. 1, mówiący o wydaniu świadectwa broni na broń wszelkiego rodzaju kalibru, w kontekście drugiego zdania tego przepisu odnosi się do broni pochodzącej z zasobów własnych jednostek organizacyjnych Policji.
W piśmie procesowym z 11 kwietnia 1994 r. bank stwierdził, że jest to wykładnia błędna.
Rozpoznając sprawę Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził i zważył, co następuje.