Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Felicja Kajut (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Marek Gorski, Sędzia NSA Anna Orłowska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Rupińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 kwietnia 2009 r. sprawy ze skargi E.S. na decyzje Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 18 sierpnia 2006 r. nr [...]; [...]; [...] w przedmiocie choroby zawodowej 1. uchyla zaskarżone decyzje oraz poprzedzające je decyzje Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego z dnia 22 maja 2006 r. o numerach: [...], [...], [...]; 2. zasądza od Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego na rzecz skarżącej E.S. kwotę 257 ( dwieście pięćdziesiąt siedem ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia 22 maja 2006 r. nr [...] Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny, działając w oparciu o art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Inspekcji Sanitarnej i art. 104 § 1 i 2 k.p.a. nie stwierdził u E. S.z choroby zawodowej - choroby skóry.
W uzasadnieniu wydanego rozstrzygnięcie organ I instancji wskazał, że strona miała kontakt z alergenami w środowisku pracy: środkami odkażającymi, lekami, ziołami oraz rękawicami lateksowymi. Nie mniej jednak nie rozpoznano u w/w zawodowej choroby skóry. E. S. została przebadana w Poradni Chorób Zawodowych Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny oraz Instytucie Medycyny Pracy w Łodzi, i na podstawie tych badań Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy wydał orzeczenie lekarskie o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej. Wykonane testy skórne z alergenami zawodowymi wykazały odczyn ujemny.
Następnie decyzją z tej samej daty nr [...] Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny stwierdził brak podstaw do uznania u E. S. choroby zawodowej - astmy oskrzelowej. Organ wskazał, iż na podstawie analizy narażenia zawodowego oraz uzyskanych wyników badań alergologicznych przeprowadzonych w Poradni Chorób Zawodowych Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy oraz Instytucie Medycyny Pracy w Łodzi Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy wydał orzeczenie lekarskie o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej.
Kolejną decyzją z tej samej daty nr [...] Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny stwierdził nadto brak podstaw do uznania u w/w choroby zawodowej - alergicznego nieżytu nosa. Organ wskazał, iż analiza narażenia zawodowego oraz danych zawartych w orzeczeniu lekarskim nie dają podstaw do rozpoznania choroby zawodowej.
W odwołaniach od powyższych decyzji E.S. podniosła, że jest alergikiem z bardzo nietypowymi objawami i reakcjami i dlatego nie może zgodzić się z wynikami badań przeprowadzonych w Łodzi. Wyniki te nie są odzwierciedleniem jej rzeczywistego stanu zdrowia. Temperatura ciała wynosi u niej bowiem nie 36,6- C, lecz 35,4- C - 35,6- C, zaś poziom immunoglobuliny IgE jest podwyższony stale ponad 200%. W ocenie skarżącej jej choroby mają zaś źródło "w wieloletnim kontakcie przez pracę w różnego rodzaju zawodach medycznych i placówkach medycznych".
Po rozpoznaniu odwołań, Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny, powołując się na art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz § 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach, decyzjami z dnia 18 sierpnia 2006 r. utrzymał w mocy zaskarżone decyzje organu pierwszej instancji.
W uzasadnieniach decyzji wskazano, że orzeczenia lekarskie i ich uzupełnienie zostały wydane przez instytucję upoważnioną do rozpoznawania chorób zawodowych i nie budzą zastrzeżeń. Z orzeczeń wynika, że u E.S. rozpoznano chorobę skóry, astmę oskrzelową i alergiczny nieżyt nosa jednakże bez podstaw do rozpoznania choroby zawodowej. W rozpatrywanym przypadku brak jest bowiem związku przyczynowego między owymi schorzeniami a środowiskiem pracy.