Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Felicja Kajut Sędziowie: Sędzia WSA Alina Dominiak Sędzia WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka(spr.) Protokolant Starszy sekretarz sądowy Hanna Tarnawska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi B. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia 6 grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta [...]z dnia 18 kwietnia 2013 r. nr [...]; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz skarżącego B. S. kwotę 357(trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania; 3. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.
Decyzją z dnia 18 kwietnia 2013 r. nr [...] Prezydent Miasta nałożył na B. S. karę pieniężną w wysokości 1.500 zł za zajęcie pasa drogowego wojewódzkiej drogi publicznej [...] na wysokości posesji nr 696 w S., to jest działki nr 64 (karta mapy 36) oraz działki nr 184/3 (karta mapy 36) w postaci składowania materiałów budowlanych o całkowitej powierzchni zajęcia pasa drogowego 50 m2 (szerokość 4 m; długość 12,5 m) w dniu 11 kwietnia 2012 r. bez zezwolenia zarządcy drogi.
W rozstrzygnięciu wskazano, że nałożona kara jest dziesięciokrotnością iloczynu stawki za zajęcie pasa drogowego (3 zł), całkowitej powierzchni zajęcia (50 m2) oraz liczby dni zajęcia (1 dzień).
W podstawie prawnej wydanej decyzji wskazano art. 19 ust. 5, art. 20 pkt. 8, art. 40 ust. 1, ust. 2 pkt 1, ust. 12 pkt. 1 i ust. 13 oraz art. 40d ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm.), art. 104 ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.; dalej w skrócie k.p.a.), rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 1 czerwca 2004 r. w sprawie określenia warunków udzielania zezwoleń na zajęcie pasa drogowego (Dz. U. Nr 140, poz. 1481) oraz uchwałę Rady Miasta [...] Nr [...] z dnia 13 lutego 2004 r. w sprawie ustalenia stawek za zajęcie pasa drogowego dróg publicznych na terenie miasta S. (Dz. Urz. Woj. [...] z 2004 r., Nr 33 ze zm.).
W uzasadnieniu wydanego rozstrzygnięcia organ pierwszej instancji stwierdził, że odpowiedzialność administracyjna za nieuprawnione zajęcie pasa drogowego ma charakter obiektywny i jest niezależna od winy sprawy.
W świetle obowiązującej regulacji normatywnej i ustalonego stanu faktycznego nałożenie ww. kary było zaś w pełni zasadne.
Pracownicy Zarządu Dróg i Zieleni w S. podczas kontroli ulic miasta przeprowadzonej w dniu 11 kwietnia 2012 r. stwierdzili bowiem fakt zajęcia pasa drogowego wojewódzkiej drogi publicznej [...] na wysokości posesji nr 696 w S. w postaci składowania materiałów budowlanych (wysypanego piasku) o całkowitej powierzchni zajęcia 50 metrów kwadratowych (4 metry szerokości oraz 12.5 metra długości), w zatoce postojowej przystosowanej do kontroli nacisku na oś pojazdów ciężarowych, bez zezwolenia zarządcy drogi oraz wydzielenia pasa jezdni w celu prowadzenia prac związanych z ponownym załadunkiem samochodu ciężarowego marki [...] nr rej. [...].
W odwołaniu od ww. decyzji B. S. reprezentowany przez pełnomocnika wniósł o uchylenie wydanej decyzji w całości i umorzenie prowadzonego postępowania z uwagi na jego bezprzedmiotowość.
Wydanemu rozstrzygnięciu zarzucono:
- naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 61 § 4, art. 67 i art. 72 ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego poprzez brak sporządzenia protokołu z czynności mającej istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy i sporządzenie notatki (adnotacji) mimo braku wszczęcia postępowania;
- naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 7 - 11, art. 75 § 1, art. 77 § 1 i § 4 i art. 80 ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego poprzez niewyjaśnienie wszystkich istotnych okoliczności sprawy - w szczególności brak ustalenia powierzchni rzekomo zajętego pasa drogowego, przeprowadzenie dowodów niemogących przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, przeprowadzenie dowodu z notatki służbowej, zaniechanie wyczerpującego rozpatrzenia całego materiału dowodowego w sprawie oraz dokonanie oceny tego materiału z naruszeniem zasady swobodnej oceny dowodów;