Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka, Sędziowie Sędzia NSA Marek Gorski (spr.), Sędzia NSA Anna Orłowska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Beata Kaczmar, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 marca 2009 r. sprawy ze skargi K. K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 5 grudnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego z dnia 27 października 2008 r., nr [...].
Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny decyzją z dnia 27 października 2008 r. orzekł o braku podstaw do stwierdzenia u K. K. choroby zawodowej - zespołu cieśni w obrębie nadgarstka, wymienionej w pozycji 20/1 wykazu chorób zawodowych.
Z uzasadnienia decyzji wynika, że K. K. była zatrudniona:
- w latach 1966-1969 w Prezydium Rady Narodowej w T. na stanowisku referenta,
- w latach 1969-1971 w Przedsiębiorstwie Upowszechniania Ksiązki i Pracy "Ruch" jako specyfikator,
- w latach 1971-1994 w Urzędzie Miejskim w T. na stanowisku referent, radca kolegium, z-ca Kierownika USC i od 1 listopada 1977 r. na stanowisku Kierownika USC,
- w latach 1994-2003 w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych w T., jako główny specjalista.
Ponadto w latach 1991-1994 przebywała na rencie - nie związanej ze schorzeniem, którego dotyczy postępowanie o stwierdzenie choroby zawodowej.
W trakcie pracy w Urzędzie Miejskim w T. pisała ręcznie i na maszynie typu Optima oraz wykonywała szereg czynności biurowych.
W sprawie pozyskano orzeczenia jednostek medycznych, które zgodnie stwierdziły pozazawodową etiologię zespołu cieśni nadgarstka, rozpoznanego u strony. W oparciu o zgromadzoną dokumentację Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w G. wydał orzeczenie z dnia 3 kwietnia 2008 r. oraz orzeczenie z dnia 28 sierpnia 2008 r. W pierwszym z nich podano, że od 2000 r. istnieje dokumentacja medyczna dotycząca rozpatrywanego schorzenia, a pierwsze dolegliwości u strony pojawiły się w 1997 r. Podkreślono, że rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłoszenia podejrzenia, rozpoznania i stwierdzenia chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz. 115) - zwane dalej rozporządzeniem, przewiduje 1 rok, jako okres w którym wystąpienie udokumentowanych objawów chorobowych upoważnia do rozpoznania wskazanej choroby zawodowej, pomimo wcześniejszego narażenia zawodowego. Również Instytut Medycyny Pracy w Ł. w orzeczeniu z dnia 27 maja 2008 r. nie znalazł podstaw do rozpoznania zawodowego podłoża schorzenia.
K. K. odwołała się od tej decyzji podnosząc m.in., że jednostki medyczne nie rozpoznały wszystkich jej zarzutów i nie odniosły się do zeznań wskazanych świadków, natomiast organ pierwszej instancji błędnie ocenił orzeczenia medyczne. Jej zdaniem pisanie na maszynie spowodowało powstanie zespołu cieśni nadgarstka obu rąk.
Po rozpatrzeniu odwołania Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny decyzją z dnia 5 grudnia 2008 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu niższej instancji.
Organ odwoławczy podzielił także argumentację Powiatowego Inspektora Sanitarnego. W jego ocenie zebrany materiał dowodowy oraz wydane przez upoważnione jednostki orzeczenia lekarskie zostały właściwie zinterpretowane. Podkreślił, że warunkiem wydania decyzji o stwierdzeniu choroby zawodowej jest jej rozpoznanie.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku K. K. powtórzyła zarzuty odwołania. Podniosła przy tym, że organ odwoławczy nie rozpatrzył żadnego z tych zarzutów. Podała, że podczas pracy jako zastępca Kierownika USC w ogóle nie pisała ręcznie. Natomiast 6-7 godzin pisała na maszynie Optima "przebijając" przez kalkę maszynową 7 kartek jednorazowo. Wskazała przy tym na zeznania W. G., która potwierdziła, że w latach 80-tych pracownicy byli mocno obciążeni pracą. Także w trakcie pracy w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych pisała na maszynie 5-6 godzin dziennie. Pierwotne dolegliwości związane z wykonywaniem pracy były oceniane przez lekarzy jako zapalenie stawów, dopiero w 2000 r. lekarz neurolog skierował ją na specjalistyczne badania w kierunku zespołu cieśni nadgarstka. Zatem upływ czasu był spowodowany czynnikami niezależnymi od skarżącej. Ponadto choroba ta spowodowała podjęcie przez skarżącą decyzji o przejściu na emeryturę w wielu 55 lat.