Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz Sędziowie: NSA Marek Gorski (spr.) WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka Protokolant Sekretarz Sądowy Anna Zegan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 lipca 2007 r. sprawy ze skargi E. C. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję.
Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny decyzją z dnia 5 kwietnia 2004 r. nr [...] działając na podstawie art. 104 § 1 i 2 k.p.a. i art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (t.j. Dz.U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575 ze zm.) nie stwierdził u E. C. choroby zawodowej - leukopenii objawowej wtórnej.
W uzasadnieniu organ wskazał, iż Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w G. w dniu 22 kwietnia 2003 r. orzekł o braku podstaw do rozpoznanie u E. C. choroby zawodowej. Orzeczenie o takiej samej treści wydał również Instytut Medycyny Morskiej i Tropikalnej w G. dniu 2 lipca 2003 r. [...].
Organ po analizie dostępnych dokumentów zwrócił się do Instytutu Medycyny Morskiej i Tropikalnej w G. o zajęcie stanowiska w świetle nowych danych. Jednostka orzecznicza podtrzymała jednak swoją opinię w sprawie.
Z wywiadu środowiskowego wynikało, iż E. C. była zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowiskach operatora maszyn, brakarki i kontroli jakości. Stanowiska pracy strony znajdowały się poza pomieszczeniami lakierni i w związku z tym nie była ona narażona na opary szkodliwych związków chemicznych przekraczających normy NDS.
Odwołując się od tej decyzji E. C. zarzucała jej naruszenie wielu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, kodeksu cywilnego i kodeksu postępowania cywilnego. Podniosła m.in., że lekarze orzekający w sprawie nie dysponowali całością dokumentacji związanej z jej pracą i schorzeniami.
Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny decyzją z dnia 8 lutego 2007 r. nr [...] powołując się na art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, art. 138 k.p.a. oraz § 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz.U. Nr 132, poz. 1115), utrzymał w mocy decyzję organu niższej instancji.
W uzasadnieniu organ odwoławczy stwierdził, że w związku z brakami w zakresie postępowania wyjaśniającego zgromadził dodatkową dokumentację dotyczącą narażenia zawodowego E. C. wraz z wynikami badań środowiskowych, uzyskał informację z Państwowej Inspekcji Pracy oraz wystąpił do Instytutu Medycyny Pracy w Ł. o wydanie kolejnego orzeczenia lekarskiego w sprawie.
Organ odwoławczy zaznaczył, iż z karty oceny narażenia zawodowego wynika, że wyżej wymieniona pracowała od 1972 r. do 2002 r. w "A" w G. na stanowiskach: tłoczarz operator maszyn, brakarz, kontroler jakości w kontakcie z wieloma czynnikami chemicznymi takimi jak: amoniak, ołów, kwas siarkowy, formaldehyd, ksylen, butanol, nafta, izobutanol i wiele innych rozpuszczalników oraz tlenek węgla. Stanowisko pracy zaś znajdowało się przede wszystkim w pomieszczeniu lakierni. W wyniku badań środowiskowych wykonywanych w latach od 1970 do 1993 stwierdzono w pomieszczeniach lakierni przekroczenia NDS butanolu, ksylenu, octanu etylu.
WOMP w G. ze względu na brak przekroczeń NDS szkodliwych substancji w miejscu pracy uznał, iż nie ma podstaw do rozpoznania u E. C. choroby zawodowej. IMMiT w G. jako jednostka orzecznicza II stopnia potwierdził rozpoznaną u strony leukopenię, jednak ze względu na brak informacji o przebytych zatruciach ostrych i przewlekłych rozpuszczalnikami w miejscu pracy, izolowany charakter leukopenii, stabilny jej przebieg i mierny stopień uszkodzenia linii krwinek białych, bez zmian w zakresie megakariocytów i krwinek czerwonych, trwanie zmian pomimo ustania narażenia zawodowego od 1998 r., współistniejące choroby oraz stosowane leki - brak podstaw do rozpoznania choroby zawodowej. W opinii uzupełniającej z dnia 27 października 2003 r. IMMiT w G. podtrzymał swoje wcześniejsze orzeczenie dodając, iż czynniki przyczynowe leukopenii są wielorakie np. ksenobiotyki w środkach spożywczych, kosmetycznych lub środkach czystości. Leukopenia może wystąpić również samoistnie.