Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Hyla, Sędziowie Sędzia WSA Janina Guść, Sędzia WSA Felicja Kajut (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Kinga Czernis, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 lipca 2008 r. sprawy ze skargi Z. W. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego [...] z dnia 10 kwietnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 17 sierpnia 2006 r., sygn. akt III SA/Gd 330/06 uchylił decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego [...] z dnia 8 maja 2006 r., nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego [...] z dnia 21 lutego 2006 r., nr [...] w przedmiocie niestwierdzenia u L. W. choroby zawodowej wymienionej w pozycji 1 - zatrucia ostre lub przewlekłe lub ich następstwa wywołane przez benzen lub jego homologii według wykazu chorób zawodowych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazy chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz. 1115). Sąd zobowiązał organy do szczegółowego wyjaśnienia z jakich przyczyn stwierdzony u skarżącej zespół pozapiramidowy nie dał podstaw do rozpoznania zawodowej etiologii tej choroby. Wskazał, że organy inspekcji sanitarnej oparły swoje rozstrzygnięcia na orzeczeniach lekarskich Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w G. z dnia 7 października 2005 r. nr [...] i Instytutu Medycyny Pracy w Ł. z dnia 8 grudnia 2005 r. nr [...] oraz ocenach narażenia zawodowego z dnia 8 lipca 2005 r., 15 grudnia 2005 r. i 4 maja 2006 r., jak również wyjaśnieniach Instytutu Medycyny Pracy w Ł. z dnia 10 lutego 2006 r. i 13 kwietnia 2006 r. Zwrócił uwagę, że ww. orzeczenia zostały wydane w oparciu o sporządzoną w dniu 8 lipca 2005 r. kartę oceny narażenia zawodowego, w której stwierdzono, że L. W. przez okres 2,5 roku pracowała w laboratorium z użyciem m.in. ksylenu, zaś po dwóch latach pracy zaczęły u niej występować dolegliwości neurologiczne. Tymczasem w obu orzeczeniach lekarskich stwierdzono, że pierwsze objawy choroby pojawiły się u skarżącej po kilku miesiącach pracy w laboratorium (w orzeczeniu jednostki orzeczniczej II stopnia stwierdzono, że miało to miejsce po 2-3 miesiącach). Powyższym faktom skarżąca przeczyła w trakcie postępowania powołując się na dokumentację lekarską, z której wynika, że miało to miejsce znacznie później (pismo skarżącej z dnia 30 stycznia 2006 r. skierowane do Instytutu Medycyny Pracy w Ł.). Wskazała między innymi, że pierwsze badania radiologiczne i MRI zostały u niej przeprowadzone odpowiednio w dniach: 8 września 2004 r. i 9 listopada 2004 r. Powołała się również na treść świadectwa pracy, w którym zawarte są okresy zwolnień lekarskich. Natomiast zarówno lekarskie jednostki orzecznicze, jak i organy orzekające w sprawie nie odniosły się do powyższego i uznały, że fakt wystąpienia objawów choroby po bardzo krótkim okresie ekspozycji stanowił jeden z argumentów wskazujących na pozazawodową etiologię choroby. Z tych przyczyn Sąd stwierdził, iż opinie jednostek nie są wyczerpujące, tym bardziej, że w orzeczeniu jednostki I stopnia stwierdzono, że przewlekłe zatrucie ksylenem objawia się głównie uszkodzeniem OUN, brak jest jednak danych klinicznych sugerujących, że dochodzi w tym przypadku do uszkodzenia układu pozapiramidowego, na który cierpi skarżąca. Takie stwierdzenie, w ocenie Sądu, nie może jednak jednoznacznie wykluczać, że taki związek jednak istnieje, tym bardziej, że w obu orzeczeniach stwierdzono, że nie ustalono etiologii zespołu pozapiramidowego występującego u skarżącej i że wymaga to dalszego wyjaśnienia. Podkreślił, że to ostatnie sformułowanie nie wyklucza, możliwości zachorowania na zespół pozapiramidowy przez osoby narażone na działanie ksylenu, zadaniem jednostek orzeczniczych było natomiast wykazanie, że w konkretnym przypadku nic nie przemawia za zawodową etiologią tego schorzenia, co wymaga z kolei ustalenia etiologii choroby u skarżącej. W ocenie Sądu orzeczenia lekarskie takiego stanowiska jednostek orzeczniczych nie uzasadniają. Sąd, powołując orzecznictwo sądów administracyjnych, zaznaczył, iż istotne znaczenie dla powstania choroby w związku z warunkami pracy ma także osobnicza wrażliwość pracownika na czynniki szkodliwe występujące w pracy. Ten sam czynnik może u różnych osób wywołać różne reakcje organizmu.