Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Dominiak (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Felicja Kajut, Sędzia WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Beata Kaczmar, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 września 2008 r. sprawy ze skargi E. Z. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego [...] z dnia 27 maja 2008 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego [...] z dnia 28 lutego 2007 r., nr [...].
Decyzją z dnia 27 maja 2008r. [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny [...] utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego [...] nr [...] z dnia 28 lutego 2007 r.
o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej u E. Z., powołując się na przepisy art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2006 r. Nr 122, poz. 851 ze zm.) i art. 138 § 1 pkt.1 k.p.a. oraz § 8 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach ( Dz. U. Nr 132, poz. 1115).
Z uzasadnienia decyzji wynika, że organ I instancji wydając decyzję o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej oparł się na orzeczeniach lekarskich Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w G. nr [...] z dnia 31 maja 2006 r. i Instytutu Medycyny Pracy w Ł. nr [...] z dnia 18 października 2006r. oraz na karcie oceny narażenia zawodowego sporządzonej dnia 11 grudnia 2006 r. Z karty oceny narażenia zawodowego wynika, że E. Z. od 1989 r. do 2005 r. pracowała w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych w S. wykonując prace biurowe. Orzeczeniem WOMP w G. nie rozpoznano u E. Z. choroby zawodowej, gdyż praca biurowa nie stwarza możliwości narażenia na czynniki drażniące i alergizujące drogi oddechowe. Instytut Medycyny Pracy w Ł. rozpoznał u zainteresowanej przewlekłe suche zapalenie błony śluzowej gardła, obustronne zapalenie trąbek słuchowych, przewlekłe zapalenie lewej zatoki szczękowej i torbiel prawej zatoki szczękowej. Nie rozpoznano jednak alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa (alergicznego nieżytu nosa). Brak było więc podstaw do rozpoznania choroby zawodowej.
Od tej decyzji odwołanie wniosła E. Z., podnosząc, iż w skierowaniu na badania profilaktyczno-okresowe nie został wymieniony czynnik szkodliwy obecny w miejscu pracy, przez sześć lata pracowała w pomieszczeniu, gdzie na ścianach występował grzyb i pleśń. Ponadto pracodawca nie kierował pracowników na specjalistyczne badania toksykologiczne. Podniosła, że niedopuszczalna jest zawartość pentachlorofenolu w materiałach budowlanych.
Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny [...] rozpatrując odwołanie stwierdził, że karta oceny narażenia zawodowego została sporządzona przez jednostkę uprawnioną, orzeczenie lekarskie zostało wydane przez lekarza uprawnionego, zatrudnionego w instytucji upoważnionej do rozpoznawania chorób zawodowych, zaś WOMP w G. wykazał negatywną obserwację w kierunku alergicznego nieżytu nosa. Nie rozpoznał u E. Z. choroby zawodowej, gdyż żaden ze wskazanych przez nią czynników występujących w miejscu pracy nie stwarza narażenia na czynniki drażniące i alergizujące drogi oddechowe. Instytut Medycyny Pracy w Ł. rozpoznał u E. Z. przewlekłe suche zapalenie błony śluzowej gardła, obustronne zapalenie trąbek słuchowych, przewlekłe zapalenie lewej zatoki szczękowej i torbiel prawej zatoki. Brak jednak związku przyczynowego rozpoznanych chorób ze środowiskiem pracy. Nie rozpoznano więc choroby zawodowej.