Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Felicja Kajut Sędziowie: NSA Marek Gorski (spr.) WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka Protokolant Sekretarz Sądowy Anna Zegan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 października 2006 r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 22 marca 2006 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.
III SA/Gd 249/06
U z a s a d n i e n i e
Wojewódzki Inspektor Sanitarny decyzja z dnia
22 marca 2006 r., nr [...] utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Sanitarnego z dnia
26 października 2005 r. o braku podstaw do stwierdzenia u A. K. choroby zawodowej - przewlekłej choroby narządu ruchu wywołanej sposobem wykonywania pracy. W podstawie prawnej organ odwoławczy powołał art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r., o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (tj. Dz. U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575 ze zm.), art. 138 § 1 pkt 1 k. p. a. oraz § 10 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294 ze zm.).
W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że wydając decyzję z dnia
30 sierpnia 2001 r., o braku podstaw do stwierdzenie choroby zawodowej u
A. K. Powiatowy Inspektor Sanitarny oparł się na wywiadzie środowiskowym z dnia 27 lutego 2001 r., oraz orzeczeniach lekarskich Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy z dnia 4 kwietnia 2001 r. i Instytutu Medycyny Morskiej i Tropikalnej z dnia 7 czerwca 2001 r.
Z wywiadu środowiskowego wynika, że strona pracowała od 1 maja 1978 r. do 21 czerwca 1997 r. w "P" na stanowisku muzyka orkiestrowego - wiolonczelistki a następnie przeszła na rentę. Praca polegała na grze na wiolonczeli podczas prób, wieczornych spektakli oraz ćwiczeń indywidualnych.
Z orzeczeń lekarskich jednostek medycznych wynika, że przebyte i rozpoznane u strony schorzenia narządu ruchu nie upoważniają do rozpoznania choroby zawodowej.
Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego organ l instancji wydał decyzję o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej.
Organ odwoławczy uznał, że konieczne jest uzupełnienia orzeczeń lekarskich i wystąpił do jednostek o dodatkowe wyjaśnienia. W odpowiedzi WOMP podał, że podczas badania uwzględniono wcześniej rozpoznane zmiany zapalne nadkłykcia lewego kości ramiennej prawej, o którym mowa w zaświadczeniu lekarskim i podtrzymał swoje wcześniejsze stanowisko. Również IMMiT podtrzymał swoje orzeczenie i stwierdził, ze podczas badania klinicznego u strony rozpoznano zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego z dyskopatią, stan po zmianach zapalnych nadkłykcia bocznego kości ramiennej prawej i operacji guzka l kości palca środkowego ręki prawej.
Wojewódzki Inspektor Sanitarny decyzją z dnia 31 stycznia 2002 r. utrzymał w mocy decyzję organu l instancji.
Wyrokiem z dnia 16 września 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił decyzje organów obu instancji stwierdzając, że orzeczenia lekarskie wydane w przedmiotowej sprawie są lakoniczne i nie zawierają przekonywującego uzasadnienia.
Organ l instancji ponownie rozpatrując sprawę wystąpił do Instytutu Medycyny Pracy o przeprowadzenie badań A. K. i wydanie opinii oraz do WOMP o wydanie orzeczenia uzupełniającego. Ponadto organ poinformował stronę, iż w przypadku podejrzenia u siebie ubytku słuchu spowodowanego hałasem w miejscu pracy, winna zgłosić to do PPIS celem wszczęcia postępowania.
IMP orzeczeniem z dnia 20 maja 2005 r., nr [...] nie znalazł podstaw do rozpoznania u strony choroby zawodowej - przewlekłej choroby narządu ruchu wywołanej sposobem wykonywania pracy, zaś WOMP w opinii uzupełniającej podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie. Mimo zastrzeżeń strony i dostarczonych przez nią zaświadczeń lekarskich IMP nie zmieniła swego stanowiska.