Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Orłowska, Sędziowie NSA Marek Gorski,, WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Wioleta Gładczuk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 października 2007 r. sprawy ze skargi Z. J. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...]. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddalono skargę.
Decyzją nr [...] z dnia [...] Inspektor Sanitarny na podstawie art. 104 § 1 i 2 k.p.a. i art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (tekst jednolity: Dz. U. z 2006 r., nr 122, poz. 851 ze zm.) nie stwierdził u Z. J. choroby zawodowej wymienionej pod poz. 17 wykazu chorób zawodowych, określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania, podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. nr 132, poz. 1115), tj. nowotworu złośliwego powstałego w następstwie działania czynników występujących w środowisku pracy, uznanych za rakotwórcze u ludzi.
W uzasadnieniu wydanej decyzji organ I instancji wskazując na fakt zatrudnienia w/w w latach [...], [...] oraz [...] w "A" S.A. oraz w latach [...] w "B" S.A. odpowiednio na stanowiskach: operator pomp i sprężarek, sprężarkowy, magazynier, sterowniczy, mistrz, starszy mistrz (w "A" S.A.), kierownik zmiany (w "B" S.A.) podał, iż przedmiotowe rozstrzygnięcie zostało wydane w oparciu o orzeczenie lekarskie nr [...] o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej, wystawione przez Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w G., orzeczenie lekarskie nr [...] wystawione przez Instytut Medycyny Pracy w Łodzi oraz karty oceny narażenia zawodowego sporządzone w dniach 26 czerwca i 23 sierpnia 2006 r.
Mimo pracy w/w w narażaniu na wiele czynników chemicznych nie znaleziono dowodów świadczących o tym, że praca była wykonywana w narażeniu na czynniki uznane za rakotwórcze u ludzi i zaliczone do Kategorii I, a mogące spowodować chorobę nowotworową pęcherza moczowego.
Oparciem dla takiej konstatacji organu I instancji były zaś orzeczenia lekarskie w których wskazano, iż związki chemiczne na które narażony był Z. J. nie powodują raka pęcherza moczowego.
W odwołaniu od w/w decyzji Z. J. podniósł, iż w okresie zatrudnienia w latach [...] miał kontakt z benzenem oraz destylatami parafinowymi i naftenowymi; lekkimi i ciężkimi, które to produkty mając działanie rakotwórcze zaliczone są do Kategorii I. Nadto odwołujący wskazał, iż z w/w destylatami miał także kontakt podczas swojego zatrudnienia w "B" S.A. w latach [...].
Decyzją nr [...] z dnia [...] Wojewódzki Inspektor Sanitarny na podstawie art. 5 pkt 4a ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz § 8 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.
W uzasadnieniu organ II instancji wskazał, iż sam fakt pracy w narażeniu na określone czynniki chemiczne nie może stanowić jedynej podstawy do rozpoznania u odwołującego choroby zawodowej. Żadna bowiem z substancji, z którymi w/w miał kontakt nie wywołuje raka pęcherza moczowego. Potwierdzeniem tej tezy są wnioski płynące z orzeczenia Instytutu Medycyny Pracy w Łodzi oraz wydanej przez tę jednostkę orzeczniczą opinii uzupełniającej.